Z pamiętnika Demi - Prolog

Nazywam się Demi. Demi Lovato. Mam 15 lat. Nie mam dobrego nastawienia do życia - uważam, że każdy kolejny dzień jest coraz gorszy.

W moim życiu przeżyłam tyle rozczarowań i tyle straciłam, przez co nie mam już nadziei, że może być inaczej. Gdy miałam 12 lat umarł mój najlepszy przyjaciel. Dopiero wtedy się dowiedziałam, że byłam w nim zakochana. Wtedy właśnie zaczęłam się ciąć.

Pierwszy raz zrobiłam to w noc, kiedy dowiedziałam się, że popełnił samobójstwo. Byłam załamana, czułam się samotna i... miałam poczucie winy, że mu nie pomogłam. Myślałam: to moja wina, tylko moja. Codziennie z nim rozmawiam i mam wrażenie, że mnie słyszy. Niestety, już mi jednak nie odpowie.

W szkole nikt mnie nie lubił. Czułam się samotna, szczególnie po jego śmierci. Nikogo już tam nie miałam.

Jedyną moją ucieczką od tego wszystkiego jest muzyka. Gram na fortepianie, na gitarze i chodzę na lekcje śpiewu. To chyba jedyne, co potrafię i kocham robić. Codziennie wyciągam swoją starą gitarę po mamie i gram, komponuję. Wtedy jestem w zupełnie innym świecie. W świecie, gdzie nikt mnie nie rani, gdzie wyrażam swoje uczucia.

Znalazłam jednak nowy sposób. Właśnie pisanie, pisanie własnych myśli i uczuć. Nie przestanę nigdy śpiewać ani grać, lecz myślę, że to też dobry sposób na wyrażanie siebie.

Więc będę tu pisać swoje przemyślenia z prawie każdego mojego dnia. Może to będzie dla mnie dobra terapia.

Oto prolog cyklu "Z pamiętnika Demi". Jest ona moją idolką i inspiracją w życiu codziennym. Jeśli jesteście ciekawi, dlaczego, czytajcie :) Spróbuję przybliżyć wam Demi, może niektóre mało znaczące wydarzenia wymyślę, ale postaram się pisać jak najwięcej prawdy i uczuć Demi, byście mogli ją pokochać, tak jak ja :)