Z pamiętnika łowcy # 2

Zdawać by się mogło że bycie chłopcem na posyłki nie jest trudne, dostajesz zlecenie, wykonujesz je, dostajesz zapłatę ale to tylko domysły.

Byłem w na targu, rozglądałem się za jakimś dobrym uzbrojeniem. Kiedy stanąłem przy stoisku krasnoluda który miał na zbyciu dobry lekki miecz który był wykuty z twardej i trwałej rudy.

-Przepraszam, jaka jest cena tego miecza.

-Tego bym nie polecał kupować. – odparł sprzedawca.

-Dlaczego ? – spytałem

-Jest to miecz treningowy, używany przez wiele osób, był naprawiany dużo razy

przy ostatniej naprawie kowal powiedział że miecz nie wytrzyma długo jeśli będzie używany w walce.

-Rozumiem, jednak i tak go kupie.

-Należą się cztery monety.

Zapłaciłem, miałem już odchodzić jednak krasnolud, zasugerował gestem że

chciałby porozmawiać na osobności. Stwierdziłem że może chce sprzedać mi coś specjalnego i nie chce aby ktoś inny się o tym dowiedział.

Stanęliśmy nieco dalej od jego stoiska.

-Czy coś się stało

-Słyszałem że potrafisz rozwiązać każdy problem.

-To prawda, jednak to zależy od zadania.

-Widzę że jesteś wybredny, myślę że odpowiednie argumenty

dadzą ci do myślenia.- wyciągnął dwie sakwy monet.

-Co mam zrobić ?

-Posłuchaj, z pozoru wyglądam jak handlarz. Oprócz uczciwej

sprzedaży jestem również dowódcą gildii Lutum.

-Słyszałem że rządzicie większością dzielnic handlowych w mieście.

-Masz dobre rozeznanie jeśli chodzi o to co się dzieje w mieście ale wracając do sedna sprawy. Udasz się do drugiej dzielnicy i odbierzesz dług który zaciągnął szef mniejszej spółki kupieckiej.

-Dobrze więc rozumiem że mam wżąć zapłatę i wrócić do pana.

-Dokładnie. Jeśli coś by poszło nie tak, możesz go zabić.

-Do zobaczenia.

Po tej rozmowie udałem się do wskazanego miejsca.

Był to budynek z zewnątrz wyglądający na stary i zaniedbany. Gdy wszedłem

do środka obraz widzianego chwilę temu miejsca zmienił się nie do poznania.

Bogato zdobione ściany, podłoga wyłożona najlepszymi dywanami, mówiąc w skrócie dobrze im się wiodło. Poszedłem schodami na górę i idąc korytarzem, zapytałem się idącego kupca gdzie mogę znaleźć właściciela tego przybytku. Kupiec wskazał mi ostatnie drzwi na końcu korytarza. Podszedłem do drzwi i zapukałem. Po chwili otworzył mi młody człowiek który bardzo miło mnie przyjął i ugościł.

-Więc jesteś tutaj po zapłatę, to prawda jestem zadłużony u twojego

zleceniodawcy tyle że mam problem ze spłatą tej kwoty.

-Nie wiem czy wiesz co mam zrobić jeśli nie wydasz mi pieniędzy.

-Domyślam się że masz mnie sprzątnąć.

-Dokładnie tak.

-Dobrze więc- powiedział i wstał. Stojąc tak przede mną widziałem w jego oczach dumę i o dziwo zero strachu. Zazwyczaj muszę podejmować decyzję na szybko i w tym wypadku też tak było.

-Usiądź, nie będę cię zabijał, jesteś młodym człowiekiem mającym przed sobą całe życie. Załatwię całą sprawę raz a dobrze.

-Czyli zabijesz tego krasnoluda ?

-Rozważam taką opcję.

Po tym wyszedłem z całego budynku i udałem się na targowisko. Podszedłem do straganu krasnoluda.

-Masz zapłatę ?

-Nie

-Zabiłeś go ?

-Nie

-W takim razie muszę odwołać cię z kwitkiem. A tak ogóle czemu go oszczędziłeś, myślałem że wykonujesz zadanie zgodnie z wytycznymi.

-To prawda, jednak to ja ustalam reguły ty tylko mi płacisz za wykonaną usługę.

Zostawiłem go ponieważ nie lubię zabijać ludzi kreatywnych i widzących nowe horyzonty. Zauważyłem że on zwyczajnie jest dla ciebie zagrożeniem.

-To prawda ! Bo ten chłystek odbiera mi klientele, ja na swój biznes pracowałem całe życie.

-Dobrze, jestem sprawiedliwy i nie przyjmę zapłaty.

-To do zobaczenia.

-Za nim się pożegnam, widzisz mówiłeś że ten miecz jest do niczego. Zrobię jednak z niego użytek.

-W jaki ?

Po tym pytaniu wyciągnąłem kupiony miecz i szybkim ruchem uciąłem jego rękę.

-Czemu to zrobiłeś ? Po to abyś o mnie pamiętał.

Odwróciłem się i poszedłem do najbliższego posłańca i dałem mu list zaadresowany do mojej byłej ofiary. Była tam moja opinia polecająca aby jego interes się rozwijał. Taki mój gest.