"Z PAMIĘTNIKA" - Rozdział II - "George Marshall

Pole bitwy pokryła zielona, gęsta mgła. Niemcy użyli nowej broni - gazów bojowych, które były bardzo skuteczne. Zatruwały, następnie uśmiercały w... Bolesnym cierpieniu. Nie mając odpowiedniego wyposażenia, spotkanie się z trującą chmarą, oznaczało tylko - ŚMIERĆ.

Nieopodal okopów, stał betonowy bunkier przed którym odbyła się nasza ostatnia zbiórka. Każdy, pojedynczo podchodził do medyka po maskę gazową, nową broń oraz amunicję. Stojąc z tyłu i rozglądając się dokoła widziałem... Strach oraz rozpacz. W oddali słychać było krzyki kolegów, kobiet... Dzieci. Spojrzawszy w... Czarne, pokryte smugą...Chmarą dymu i zatrutego powietrza... Niebo. Nie mogłem sobie wyobrazić, ile niewinnych osób zginęło... Ile osób straciło dach nad głową, błąkając się bezsilnie po polach i ukrywając się w lasach przed okrutnym wrogiem. Ile osób straciło rodzinę, bliskich i przyjaciół.

Okolica wyglądała jak... Piekło. To nie była już ta zielonawa... Porośnięta świeżutką gęstą trawą ziemia, na której kiedyś rosły piękne kwiatuszki. Została spalona... Spopielona i doszczętnie zniszczona przez Niemieckich drani.

- Halo! Żołnierzu - krzykną medyk, patrząc się na mnie

Szybko podchodząc, wziąłem przeznaczone dla mnie wyposażenie.

Wchodząc do pobliskiego okopu, wziąłem w dłonie swój naszyjnik z krzyżem, który wisiał na mej szyi, następnie ucałowałem go mówiąc:

- Niech Bóg ma nas w swej opiece

Zaczęło się... Bitwa rozpoczęła się. Słychać było szum gwizdków... Odgłosy strzałów z karabinów... Pierwsze krzyki upadłych... Rannych żołnierzy.

Założyłem maskę gazową, a w swoje dłonie wziąłem lekki karabin maszynowy "Lewis gun"

Ruszając do ataku i ustawiając się za wrakiem czołgu, ostrzeliwałem przeciwników. Ginęli nasi... Wrogowie padali. Pod nogami miałem mnóstwo pustych łusek - trzeci magazynek wystrzelony. Po chwili skończyła się amunicja, broń przestała strzelać, wydając dźwięk pustej pakamery - PSTRYK! PSTRYK!

- Cholera, brak amunicji - powiedziałem rozzłoszczony, widząc ostatni pusty magazynek

Nie daleko mnie leżał trup, który miał przy sobie dobrą broń. W odpowiednim momencie zrobiłem unik w prawo, omijając strzały. Znalazłem się przy zwłokach. Gdy już miałem złapać za broń... Nagle mocno oberwałem w głowę, jakimś mocnym narzędziem.

- Aaa! - wrzeszcząc z bólu, upadłem na brzuch

Obróciłem się na plecy... Nieprzyjaciel wziął zamach aby mnie dobić, lecz...

- Artyleria! Chować się! - krzyczeli Brytyjczycy, widząc spadające z nieba pociski

Nalot artylerii, doszczętnie spustoszył... Zniszczył i obrócił w popiół całe pole walki, nie pozostawiając nic... Kompletnie nic.

Nastała cisza.

George Marshall - 1890 - 1918r.