z poezją

przyszedłem z nikąd

piszę wiersze kocham ludzi

otulony ich ciepłem

wykrzesuję poezję jak ogień

patrząc na mnie widząc

niezbadany kawał lasu

jestem dla was

od czasu do czasu

sobie sam na złość

słowa rzeki rześkie poranki

przytul usta do szklanki

w kilka minut ustawiony

jak drąg do pionu

śpiewam w życiu piękne

są tylko chwile

słowa pobudzą nas do życia

kochaj całym sercem drugiego człowieka

łzy zamienię na diamenty miłości

wodą obmyję twarz