Z serii czerwonych świateł
Seria czerwonych świateł sprzyjała nam przez całe miasto.
Ostatnie wspólne chwile wśród zgiełku, klaksonów i spalin.
I wspólnego narzekania w korku,
przed pierwszym skrzyżowaniem, pierwszym rozjazdem.
Seria czerwonych świateł sprzyjała nam przez całe miasto.
Ostatnie wspólne chwile wśród zgiełku, klaksonów i spalin.
I wspólnego narzekania w korku,
przed pierwszym skrzyżowaniem, pierwszym rozjazdem.
Komentarze (15)
Obserwacja... Może się wydawać dziwne, ale poezji już nie ma w pompatycznych słowach, ona jest "małych rzeczach", w tym przypadku sygnalizacja świetlna, korek itd. Od takich właśnie drobiazgów powstaje myśl a z niej dobry wiersz.
"Kawę na lewę" to też nie poezja w większości przypadków. Obecnie człowiek sięgający po poezję to ktoś, kto chce myśleć, gdy w poezji będziemy dosłowni, na myślenie nie będzie miejsca. Dlatego np. pisząc wiersz o miłości, nie powinniśmy używać słów, które się z miłością kojarzą. Te wszystkie "kocham, szanuję, żyć bez ciebie nie mogę, serca bolące itd.
Tekst bez takich słów będzie trudniejszy do napisania, ale da czytelnikowi przyjemność, zmuszając go do myślenia (odkodowania wiersza).
Zwracaj też uwagę na "przegadanie" np. "wśród zgiełku, klaksonów i spalin" "narzekania w korku". "wśród zgiełku, klaksonów i spalin" = "w korku" — to tylko przykład, nie twierdzę, że w tym przypadku to powtórzenie jest nie na miejscu. Po prostu zwracaj na takie rzeczy uwagę. Myślę, że rozumiesz, co mam na myśli i 5* za "Twórcze patrzenie"
Więc jeśli okej, to spoko luz:)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania