za ciemną górą

o wschodzie

lawa i czerwone słońce

na oczach pochowałeś skały

nie chcę deszczu

nie chcę modlitw do ust spróchniałych

musisz być mocna

nie patrz w dół

proszę

dźwignę te ciężkie kamienie

pod głową rozłożę

na grzbiet posadzę

ścieżką poniosę

patrz

kolorowe motyle na twoim nosie

Komentarze (4)

JamCi ponad rok temu

Podobało. Zobaczyłam to.

SadButTrue ponad rok temu

Cieszę się..dziękuję:)

Trzy Cztery ponad rok temu

Trzy ostatnie strofy tworzą wyraźną wypowiedź kogoś, kogo nazwałabym 'opiekunem'. Ten ktoś bierze na swoje barki wszelkie ciężary i troski, pozostawiając komuś innemu żart, radość, "kolorowe motyle", które płatają wesołe figle. Lekkość. Czy to się uda? Nie wiadomo:)

Dwie pierwsze strofy są dla mnie nieco tajemnicze.

Trudno też mi połączyć te części wiersza, bo w dwóch pierwszych jest zwrot do kogoś r. męskiego (pochowałeś skały),
a w pozostałych - do kogoś r. żeńskiego (musisz być mocna).

Może to głos zza grobu? Może z zaświatów? Może najpierw czytam słowa skierowane do Boga, a później do człowieka, do kogoś bliskiego?
Po śmierci można mówić o swoich ustach - "usta spróchniałe". Lecz usta spróchniałe może też mieć ktoś, czyje słowa są już martwe.

Wiersz jest troszkę zagmatwany, te motyle na nosie też nie muszą być motylami na prawdziwym nosie, bo twarzą wcale nie musi tu być ludzka twarz. Ten wiersz to może być nawet zapis spojrzenia na polanę, na stok górski, podczas samotnej wędrówki. Krajobraz wydaje się czasem tak bliski jak bliski może być człowiek.

SadButTrue ponad rok temu

Dziękuję za głęboką analizę, zgadza się pierwsza część to zwrot do Boga, a później do bliskiej osoby, walka trwała była zacięta i na szczęście udało się ją wygrać:) wiem, że piszę czasami w zagmatwany sposób, ale tym ciekawsze są później wszelkie interpretacje..Pozdrawiam:)

za ciemną górą

Komentarze (4)

Napisz komentarz