Uczucie

Józef spacerował po starym, zapomnianym trakcie w lesie niedaleko swojego domu.

Słońce powoli chowało się za horyzontem,

malując niebo w odcienie pomarańczy i złota.

Każdy krok, który stawiał, wydawał się być echem przeszłości,

a szelest liści pod jego stopami przypominał mu o ulotności chwili.

Nagle usłyszał szept, delikatny, ledwo słyszalny.

Zatrzymał się, nasłuchując.

Szept powtórzył się, tym razem wyraźniej, jakby ktoś lub coś próbowało zwrócić jego uwagę.

Józef rozejrzał się wokół, ale nie zauważył nikogo. W lesie panowała cisza, przerywana jedynie przez odległy śpiew ptaków.

Postanowił pójść za tym głosem, kierując się w stronę starej, opuszczonej chaty, której dach pokrywały mchy i bluszcz.

Drzwi były uchylone, jakby ktoś właśnie je opuścił.

Wszedł do środka, a jego oczy powoli przyzwyczajały się do mroku.

Na stole znalazł starą, zakurzoną fotografię. Na zdjęciu była młoda kobieta, uśmiechająca się w sposób, który wydawał się Józefowi znajomy.

W tej chwili szept powrócił, tym razem zza jego pleców.

Józef odwrócił się gwałtownie, ale nikogo tam nie było. Jednakże, na ścianie, w miejscu, gdzie przed chwilą nikogo nie było, zobaczył cień, który nie pasował do żadnego z przedmiotów w pomieszczeniu.

Cień wydawał się poruszać, jakby żył własnym życiem.

Józef zaczął się wycofywać, serce waliło mu jak młotem. Gdy dotarł do drzwi, odwrócił się jeszcze raz, aby spojrzeć na tę dziwną scenę. Cień zniknął, ale na stole, obok zdjęcia, leżał teraz klucz, którego wcześniej tam nie było.

Józef wyszedł z chaty, zamykając za sobą drzwi, ale nie mógł pozbyć się uczucia,

że coś za nimi wciąż na niego czeka...