za oknem opuszczonych powiek

zanikam w twoich dłoniach

przemieniony

w ciszę

odchodzę

nocną strażą

ostatnie słowo

jest kamieniem

granicą

rozrywającą trzewia rozpaczą

rankiem, kiedy sen

srebrzystą rtęcią

spływa po ramach ciała

za oknem opuszczonych powiek

świadomość doświadcza

gwałtu przebudzenia