za rogiem można przysiąść i…
*w pastelach ginącej ziemi obraz malowany pod foto:https://zapodaj.net/5aaf451cbab15.jpg.html
trawa wymaga wygrabienia suchych kłączy
ogrodzenie naprostowania
złożone dwa koła
moralny kręgosłup przygniótł brezentowe mięśnie
pawlacze uprzątnąć przewietrzyć myśli
posegregować przydasie
i dać im drugie istnienie
dać wody dla spragnionej ziemi
ktoś poszedł po wiosnę
zostawił nogi zostawił używane wczoraj
zostawił cząstkę siebie w połowie
zużytej szarości
smycz psychiczna przerwana
katatoniczna ciemność zachichotała
nie można być więźniem przez całe życie
już czas wyjść – siedział
do uzyskania pełnoletności nie-pracy
do uzyskania nie-życia
nadszedł czas stanąć w kolejce
po bilet do ery cyfrowej
bo zaczyna rządzić kolejna generacja
wpadamy w matnię bezduszności
lecz trzeba wiedzieć kiedy z wózka zejść
Komentarze (8)
Wiele tu treści w słowach, którą można sobie dopowiedzieć.
Niektórzy pędzą "na wózkach" chociaż nie muszą, widząc jeno ''smugi''... ↔Pozdrawiam:)↔%
Jednak niektóre martwe przedmioty są częścią naszych bliskich, porzucając je, gubimy pamięć.
Przyznam się, że nieco obawiam się ery czysto cyfrowej i elektronicznej. Pewnie to symptom wieku i lęk przed nieznanym, które wkracza pewnym krokiem w nasze życie.
Ciekawy wiersz!
Pozdrowienia!
Też jakoś obawiam się tej ery i chyba jest to wiekiem przypieczętowane. Niestety rzeczy dają wspomnienie, jednak też zabierają przestrzeń i dlatego wyrzucamy lub przenosimy w inne miejsce. Sentyment niekiedy przegrywa z codziennością.
Pozdrawiam
Tak mi sie skojarzyło.
Trzeba odwagi i zaufania zeby zostawić podpórki, co dają bezpieczeństwo, ale odbierają wolność.
Dziękuję i pozdrawiam.
Najbardziej ten fragment:
"ktoś poszedł po wiosnę
zostawił nogi zostawił używane wczoraj
zostawił cząstkę siebie w połowie zużytej szarości"
i ostatnia strofa!
Wypadamy z obiegu, ale nie smucę się z tego powodu. Wielkie koło, które kręci ziemskim młynem jest w ciągłym ruchu i to daje mi radość, że my po nich, a oni po nas, i tamci po tych. Tak ma być.
Strach spotęguje naszą izolację, więc pozostaje uśmiechnąć się, pomachać na dowidzenia i ruszyć w poszukiwaniu wiosny...
Dla mnie Twój wiersz jest ciepły i nostalgiczny. Ma pozytywny klimat, wg mnie.
Podoba mi się.
Dziękuję!
Pozdrawiam.
Pozdrawiam
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania