Żabka

Na biurku czeka papierowa żabka,

w niej skryta jedna wielka zagadka.

Czy to znak serca, czy żartu ślad,

czy mam to czytać jak przepowiedni ład.

Złożona z kart, choć waży jak głaz,

w głowie budzi wspomnień czas.

Gdy spojrzenia mówiły za nas,

a każda chwila w sercu trwała wraz.

Czy to odwaga, czy znowu gra,

czy w tej żabce ukryta ja?

A może chciała, bym znowu śnił,

że jestem tym, co jej serce czuć uczył i tulił?

Choć z papieru, twarda jak skała,

w głowie mojej burza szalała.

Czy to zaproszenie, by znów się bać,

czy cień, co śniąc nie pozwala spać?

Jeśli to gest - niech coś znaczy,

niech nie pozostawi mnie w rozpaczy.

Papierowa żabka - ślad czy sen,

a ja w tym wszystkim - szukam swoich tchnień.