Zaczarowany Dywan

Na starym rynku co środę

Odbywa się targ rupieci,

Nawet w deszczową pogodę

Zakupisz tam dziwne rzeczy.

Poszedłem bez oczekiwań,

Rozejrzeć się wśród szpargałów.

Spostrzegłem przepiękny dywan,

Kosztował kwotę niemałą.

Sprzedawca nie spuścił z ceny.

Tłumaczył, że kupić warto,

Bo dywan zaczarowany,

A płacić można też kartą.

Kupiłem będąc kuszonym

Tym cudem z targu rupieci,

Licząc, że przedmiot magiczny

W powietrze wraz ze mną wzleci.

W zaułku go rozłożyłem,

Wskoczyłem nań, krzyczę: “W górę!”,

Lecz widać się przeliczyłem,

Bo dywan mówi: “Tyś dureń”.

Padłem ofiarą podstępu,

Gdy ujawniła się wada:

Choć dywan zaczarowany,

Wcale nie lata, lecz gada.

Sprzedawcy próżno szukałem,

Przepadł mi zwrot dużej kwoty.

Dywan do domu zabrałem,

Śmiejąc się z własnej głupoty.

Minęły doby, dekady,

Minęło lat bardzo wiele.

Mam dywan od tamtej środy

I jest moim przyjacielem.