zaduma

Komentarze (4)

• 
  Nuria dwa lata temu

  "...jak listopadowe niebo...jak zachodzącego słońca ostatnie promyki...jak październikowe popołudnie...cicha jak brzoza..."
  Nooo, jaków całe stado. Przemyśl, przed publikacją kilka razy przeczytaj co wklejasz.
  
  Pozdrawiam.
• 
  Capreolus dwa lata temu

  Dziękuję, ale dla mnie bez tych ,, jaków,, cały przekaz straciłby sens, każdy widzi to inaczej.
• 
  Grain dwa lata temu

  Obrona przeciwlotnicza łatwo strąca te Jakowlewy - nietrudno tekst zyskuje
  
  widziałam kobietę
  którą jesień trzymała w ramionach
  jej oczy niosły szarość
  listopadowego niebo
  czasem tylko rozjaśniały je
  iskierki zachodzącego słońca
  ostatnie promyki
  
  była spokojna w październikowe
  popołudnie gdy urwis wiatr
  nie targa spadających liści
  ze srebrnymi nitkami włosów
  
  stała cicha jak brzoza
  czekająca na zimowy sen
• 
  Trzy Cztery dwa lata temu

  Samo pokazanie jesiennej postaci, kogoś "trzymanego w przez jesień w ramionach", kogoś "ogarniętego jesienią"- OK.
  Lecz uprościłabym jeszcze. Żeby bardziej uwidocznić drętwotę zasypiania. Zamiast:
  
  a była
  tak spokojna
  jak październikowe
  popołudnie
  
  Bez "a", bez "tak":
  
  była
  spokojna
  jak październikowe
  popołudnie
  
  "Urwis wiatr"? "Urwis wiatr" wygląda w tym wierszu sztucznie. Nie wiadomo skąd go przywiało, tego "urwisa". Wiatr nie zawsze jest przecież figlarzem. Może być zwiastunem nieszczęść, może być potworem. Dlatego w prostym wierszu, oszczędnym, jak tu, wiatr mógłby być zwyczajnie - wiatrem. Wtedy niósłby na sobie więcej wyobrażeń. Tyle, ilu czytelników. Teraz jest tylko psotnikiem.
  
  "Wiatr urwis" kojarzy się z "figlarnym kosmykiem". Jakoś tak ludzie piszą, że gdy pojawia się w tekście słowo "kosmyk", to zaraz obok kosmyka określenie "figlarny". Z wiatrem widać to rzadziej, ale kojarzy się na pewno.
  
  Nie wiem, czy "urwis" pasuje do tego wiersza.
  Może pasuje. Ale też zdecydowanie wybija się jako ważne słowo. Czyżby ukryta w nim była nadzieja na obudzenie się takiego wiatru na wiosnę? To chyba tłumaczy obecność tego słowa.
  
  (Postać wiersza w formie skapującego sopla wygląda, niestety, na wysiłkową.
  I, chociaż - tym razem - trochę pasuje, bo SAM WIERSZ staje się jakby bohaterem - "CHUDĄ POSTACIĄ",
  to jednak Grain przedstawił zapis w lepszej do czytania formie).

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania