Zaduszki

W ciemnej izbie, samemu

Sobie płomień samotny

Dogasa.

...

A kiedy mrok odludnił

I te drożyny, te pola.

I gwiazdy, strażnice, wystawił.

Tam widać chatę, ktoś woła.

Tam ktoś i świeczkę zostawił.

A w oknie tańcuje ogień.

To słychać- Hejże, to śpiewy.

A tu był krzyż, martwy powiew.

Tam były chata i chlewy.

I cienie dzieci tu plączą.

Tam starców kruche sylwetki.

Godziny, gałęzie mącą.

Godziny, pień próchniuteńki.

To chata była sosnowa,

A bory w dal przycmentarne.

To były chlewy, a pełne.

W dal pola tu nieme, czarne.

Już świta, to ludzie wstają.

A rzecby, bo noc nie nasza.

W ciemnej izbie, samemu

Sobie płomień samotny

Dogasa.