Zagubieni
Krzykiem świata ciągle chwiani,
i od prawdy odciągani,
w gąszczu różnych doniosłości,
gdzie próżno szukać miłości,
zagubieni ludzie stoją,
którzy naprzód iść się boją.
Kłamstwem ciągle to karmieni,
i przez strach tak omamieni,
są podobni to do ludu,
który wtedy też bez trudu,
wybrał drogę Barabasza,
krzycząc to jest przyszłość nasza,
odrzucają ten głos Boga,
w którym jest prawdziwa droga,
lecz wskazówka na zegarze
czas ten który mamy w darze,
bezlitośnie ku wieczności,
wciąż posuwa bez litości.
Komentarze (3)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania