Zagubiony

Pola siedziała na kanapie obejmując kolana rękoma. Choć wzrok miała wlepiony w telewizor, nie miała pojęcia o co chodziło w dramie, którą oglądała. Myślami krążyła wokół nieudanej próby gwałtu. Próbowała przypomnieć sobie moment, w którym mógł podrzucić jej to świństwo, lecz na marne. Zawsze się pilnowała, uważała na to co i od kogo pije, dlatego przypuszczała, że mógł być zamieszany w to barman. Jednak nie zamierzała iść z tym na policję wiedząc, że i tak nie znajdą sprawcy. Wolała uniknąć także konfrontacji z rodzicami, którzy mają ją za nawet rozsądną dziewczynę, oraz ciotki policjantki, która z pewnością rozpowiedziała całej rodzinie i nieostrożności i głupocie Poli.

- Nie myśl o tym. - Wzdrygała się słysząc głos Kuby. Chłopak usiadł obok niej stawiając na stoliku dwa kubki herbaty. - Nie odważy się ponownie do ciebie zbliżyć.

- Dziękuję. - szepnęła opierając głowę o ramię bruneta. Zamknęła oczy i wtuliła się w jego pierś, na co Kuba objął ją czule całując w czoło. Pola uśmiechnęła się na ten drobny gest, który sprawił, że w małym stopniu poczuła się lepiej.

- Tyle razy powtarzaliśmy ci, żebyś uważała w takich miejscach.

- Czy ty zawsze musisz niszczyć takie chwile? - Jęknęła z wyrzutem wywołując tym krótki lecz melodyjny śmiech przyjaciela.

- Taki mój dar. - Wzruszyła ramionami.

- Reszta wie? - Spytała nagle, licząc że zaprzeczy. Wstydziła się tego co się stało i co mogło się stać, choć niewiele mogła temu zapobiec.

- O ile twój przyjaciel zrobił to, co mu powiedziałem to tak. - Schylił się by sięgnąć po kubek i upić łyk gorącego napoju. - Za godzinę muszę iść na wykłady. Jeśli chcesz możesz tu zostać.

- Nie, też pójdę na uczelnię. Nie mogę opuszczać wykładów z byle powodu.

- Jeśli niedoszły gwałt to byle powód, to aż się boję co jest dla ciebie poważnym powodem. - Wypalił, nie przejmując się, że może urazić brunetkę.

Pola uśmiechnęła się tajemniczo naciągając koc na ramiona.