zanim wtrącił się świat

było go odrzucić uśmiechem

jesienią na czerwonym świetle

bez sprawdzania prawd

które połączyły

trzeba nam było

dopełnić się pod żebrem czasu

tak nieodwołalnie

razem wyskoczyć z oddechu

i nic by nie zraniło

Komentarze (22)

Narrator 2 tygodnie temu

Poza tytułem, nic z tego nie rozumiem, ale właśnie dlatego to musi być dobry wiersz. Jeden z najlepszych na Opowi. Daję 5.

Wrotycz 2 tygodnie temu

Piątka za sarkazm, doceniam.
Miłego dnia :)

pasja 2 tygodnie temu

Uśmiechem można rozluźnić atmosferę ale czy można zdusić powietrze?
A czerwone światło nie tylko w jesieni zbiera żniwo. Prawda jest taka ogromna i nigdy nie połączona do końca. Nawet sprawdzenie jej jest nieosiągalne. Moja prawda jest najprawdziwsza.

trzeba nam było
dopełnić się pod żebrem czasu... czas leczy, lecz pod żebrem jego znajdziemy tylko pustkę i nawet nie ma tam czym oddychać, kiedy żebro jest tylko jedno.
Zanim... poszukajmy drogi, by nie ranić.

Pozdrawiam

Wrotycz ponad tydzień temu

Pasjo, dokładnie, droga bez cierni. Ale świat skutecznie utrudnia nieranienie.
Pozdrawiam i dziękuję za wejście w przestrzeń wersów.

Trzy Cztery 2 tygodnie temu

To jest taki wiersz, mówiony przez zaciśnięte usta. Przemykają się do świata tylko nieliczne słowa. Puenta coś tu sugeruje, ale ciężko jest komuś z zewnątrz (przysłuchującemu się? czytelnikowi?) dotrzeć do całości.

Co sugeruje puenta? Że tylko jedno z dwojga "wyskoczyło z oddechu" (umarło? odeszło?), a drugie z dwojga zostało tym "wyskokiem" zranione.

trzeba nam było
(...)
razem wyskoczyć z oddechu

i nic by nie zraniło

Trupa nic już nie rani... Ale czy na pewno chodzi tu o wspólne, podwójne samobójstwo? A może o wspólne, podwójne oddzielenie się od świata, zamkniecie się we dwójkę we własnym?

Świat tu się wtrącił i narobił biedy. Jakoś.

zanim wtrącił się świat
było go odrzucić

Wrotycz ponad tydzień temu

A jak można inaczej skutecznie i jednoznacznie odrzucić świat? Tylko wyskakując z oddechu. Idealna interpretacja. Kolejny raz jestem pod wrażeniem Twojej inteligencji i wrażliwości.
Dziękuję, Trzy Cztery.

Dekaos Dondi ponad tydzień temu

Wrotyś↔A ja mam skojarzenie z... Rajskim Ogrodem, zakazanym owocem,
może gdyby wtedy ''bez sprawdzania" →to by teraz mniej raniło.
Wiem. Dziwnie pomyślałem, ale przecież mogę i już :))↔Pozdrawiam:)↔5

Wrotycz ponad tydzień temu

Wcale nie dziwne spojrzenie, od innej strony, o której nie pomyślałam, doszedłeś do mega ważnej sprawy.
Rzeczywiście, był Ogród, z którego bohaterów wygnano za sprawdzanie.
Wielkie dzięki, Dedusiu.

Marek Adam Grabowski ponad tydzień temu

Ciekawy wiersz, zwłaszcza ten fragment o czerwieni. Pozdrawiam 5

Wrotycz ponad tydzień temu

Dzięki, Marku :)

Celina ponad tydzień temu

Przyłączam się do opinii Narratora, mamy do czynienia z bardzo głębokim przesłaniem, ale jesteśmy zbyt maluczcy, by zrozumieć i prawidłowo ocenić jego głębię. Wiersz zapewne będzie w przyszłości należał do kanonu lektur szkolnych.

pansowa ponad tydzień temu

Mów za siebie.
Istotnie jesteś zbyt malutki.

Wrotycz ponad tydzień temu

Mirek, dzięki... ale po co ściągać tu czarną burzę.
Nie mam cienia wątpliwości, że te moje małe wersy za chwilę zostaną zapomniane i... 100% pewność co do obecności utworów Lema, a i Szymborskiej, w kanonie lektur szkolnych. Obok Reymonta, Miłosza i Sienkiewicza.
Mam nadzieję, że również Herbert, Baczyński, Gombrowicz, Leśmian też będą tam zawsze.

Wrotycz ponad tydzień temu

A i Kochanowski, Słowacki, Mickiewicz, Norwid... Polacy potrafią pisać!
: )

pansowa ponad tydzień temu

Wrotycz Wiem co piszę i dokąd zmierzają podobne przypadki.
I dokąd zmierza obecny min. edukacji o mentalności i poziomie celiny.
Czyli co nasze dzieciaki dostaną w kanonie lektur i historii.
Przerażające.

Wrotycz ponad tydzień temu

Spokojnie, już nie dają rady, bo nie da się odwrócić nurtu rzeki śmiesznym kijaszkiem i wiarą, że będzie tak, jak oni chcą.

pansowa ponad tydzień temu

Wrotycz Obym się mylił, a Ty miała rację.

Wrotycz ponad tydzień temu

Zawsze tak jest, nad ruchem wahadła można przez jakiś czas mieć kontrolę, ale nie sposób nauczyć go pozostawania w wybranej przez siebie pozycji.

Tjeri ponad tydzień temu

Hermetyczny wiersz, który jednak daje w końcówce interpretacyjny punkt zaczepienia. Czym namieszał świat? Jakąś prawdą? Zmianą kontekstu? A może bardziej fizycznie i namacalnie. I czym jest owy "świat"? Otoczenie czy los? Pewna jest tylko późniejsza strata. Zatrzymuje mnie także czerwone światło (nomen omen). Czy to metafizyczne "stop" dla świata, czy może to właśnie świat zatrzymał – dosłownie...
Choć wiersz w pierwszej chwili wydaje się hermetyczny, to sporo tu dróg do interpretacji.

Wrotycz ponad tydzień temu

Tjeri, jest taki etap, stan zakochania, kiedy otaczający świat dla nas nie istnieje, jesteśmy tylko my. Głębia, radość wspólnej obecności. Jeden najważniejszy dla drugiego, obietnice bez słów, bez chęci sprawdzenia, czy aby na pewno tym najważniejszym nawzajem dla siebie jesteśmy. A świat wielością swoich elementów rozprasza, oddala od sedna i rani. Zawsze podchodzi, jest papierkiem lakmusowym miłości.
No i o tym jest ten tekst.
Czysty idealizm.
Wspólna śmierć na czerwonym świetle, aby nic nie zniszczyć z wzajemnego piękna.
Dziękuję za pytania, za interpretacje.
Pozdrawiam.

pansowa ponad tydzień temu

Z rozkminianiem Wrotyczowej zawsze miałem problem, bo głęboko ukrywa sens, a ja lubię szybko łapać.
Dla mnie to proste wypalenie związku.
Jesienią (metaforycznie, albo naprawdę) powiedzieliśmy sobie stop.
Prawdy, które nas łączyły okazały się fałszywe (ich nie sprawdzenie to sugeruje).
Więc nasz czas się dopełnił i wyskakujemy z tego związku.
Niemniej ja prosty poecina, więc może być, że tu głębokie przemyślenia egzystencjalne som :)

Wrotycz ponad tydzień temu

:) Dziękuję. Przesadzasz z głębokim ukrywaniem, choć coś jest na rzeczy.

zanim wtrącił się świat

Komentarze (22)

Napisz komentarz