Zapraszam..

przyniosłam Boga od sąsiada

był taki cichy, jak to Bóg

przez drogę milczał, plan układał,

a przecież wyrok wydać mógł

być może był zaciekawiony

jak to w kobiecym świecie jest

chciał spojrzeć z perspektywy żony

na dylematy, jak przez mgłę

wyczuwał moment wśród pretekstów

jak zwykły szeregowy gość

wciąż wyczekując mego gestu

rozpoczął dialog,

szepnął coś

wprost skomentował wystrój domu

- przytulny,

przy tym czysty, schludny

wtem

bezszelestnie, bezboleśnie

przeniknął serca przestrzeń trudną

Zobaczył jedność

i rozdarcie,

dwie garści buntu, żal i gniew,

bezsilność w dymie papierosa

rozproszył jak zmarszczoną brew

co, choć nie pali, nie na co dzień,

czasami ręka jednak drgnie,

by wszystkie bóle i frustracje

spokojnie wypaliły się

Nie wiedzieć czemu

tylko ze mną rozmowę toczył cicho Bóg

być może czekał, kto otworzy

kto jeszcze wpuści Go

za próg