Żarówka

Jestem jak wypalona żarówka

Kiedyś świeciłem, teraz niknę w otaczającym mnie mroku

Wygasły plany, ambicje, marzenia, cofam się pół kroku

Żmudnie, skrupulatnie, niczym mrówka

Wokół wszyscy wzbijają się w powietrze

Niczym Dedal, gotów do działania

Tumany kurzu osiadają na swetrze

Który kiedyś zakładałem do pisania

Siedzę, pochylony nad klawiaturą

Palec nerwowo skubie klawisze

By wydusić z siebie coś zwanego literaturą

Niestety, nic już nie napiszę

Ale przyjdzie taki dzień, łudzę się

Gdy umysł zaskoczy, ot tak, po prostu

I znów, rozczarowany, wnet się budzę

Ponownie mam ochotę skoczyć z mostu