zatrzymać czas na jakiś czas

dotykałaś moich ramion

pod wierzby płaczące

skrywając nieśmiały wzrok

usta kleiły się do ust

smakowała kolacja

ciało do ciała

ciasto i masa słów

obklejały mój mózg

wspominam noce pełne rozmyślań

włóczące się dni pomiędzy nimi

roześmiane twarze których teraz nie poznaję

długie włosy zapach twoich warkoczy

oczy głębokie spojrzenia

oszczędność w słowach

wiatr porwał na strzępy

nić co łączyła

w mojej głowie miłość

zawsze żywa

oddycha pachnie zielenią

mieni się jedwabistą purpurą

sztandarem na wietrze