zauroczenie wyśnione

Jesteś jak mgiełka

nad moją nadzieją

co bojąc się słońca,

zwiewnie unika

muśnięcia promyka,

by śnić się i śnić

wciąż bez końca.

W kładkę ułożę

słowo przy słowie.

by przejść nad czasu

przepaścią,

tęskne usta tulić

do powiek,

póki spełnione,

nie zasną.