Zbierzmy plemię

Zebrać już się czas, zatracić się w śpiewie

To co łączy nas tworzy nasze plemię

Nie chcemy cudzych prawd, spoglądamy w siebie

Nie łamie nas strach, gotowi by lecieć

 

Głośny bębna dźwięk on nas prowadzi

Odnajdziemy się zgramy nasze fale

Tej harmonii pieśń, sercem ziemi bije

Wiatrem niesie się za horyzont płynie

 

Stopy w tańcu mkną, ciała się splatają

Odradza się moc, uwięziona w ciałach

Dalej stwórzmy krąg wichrem kołysani

Okryci mrowiem rąk złączonych jak konary

 

To święto życia jest, rytualny taniec

Pozwólmy mu się nieść, nie czekajmy rana

Oddajmy duchom cześć, dajmy im się znaleźć

Zanim zacznie dnieć, nie skończymy szaleć

 

Echo dawnych nut przebija się przez czasy

Pośród lasów, wód lewitują zjawy

Tańczmy pośród nich, dajmy się prowadzić

To pierwotny zryw on jak ogień pali

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 2

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (1)

  • realista rok temu
    Twoje nawoływanie to zatracenie się w tańcu na wzór Derwisza . Polacy wyzwolili się z pogaństwa przyjmując chrzest w 966 r. Dawni Słowianie byli ściśle związani z przyrodą i drzewami. Wierzyli w istnienie ducha lasu. Ich świat zasiedlały też rusałki i tacy bogowie, jak Światowid czy Perun, ale też groźna i okrutna Baba Jaga.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania