Ta część na nie. Domyślam się, że zamierzasz ,,wejść w pisanie". Ze mnie żaden wujek dobra rada, ale sądząc z zapodanych fragmentów, możesz przeszarżować z ocenami postaci, pójść w modną teraz napierdalankę na wszystko i wszystkich.
Może uda ci się w wolnym czasie wyguglać opowiadanie Ciocią Tula Manuela de Unamuno o nadrealnej miłości jak w tej części o oraz Ulotny most snów Jun’ichirō Tanizaki w kontrze do Cioci Tuli. Teraz te dwie pozycje to pewnie już archaizmy, ale literatura przez duże L. Mogą być pomocne.
Pozdrawiam.
Dziękuję za literaturę, nie znałem :-) napierdalanki właśnie chciałbym uniknąć, ale i wprowadzenie musiało być moim zdaniem "nasycone", aby się wygładzić z czasem. Taki był zamysł "Zębów"- trzy części, od burzliwego początku, ale z perspektywy czasów późniejszych, żeby nie zamęczyć "dramatami", przez okres ukojenia po moment spokojnej mądrości. Mleczaki, trzonowce, zęby mądrości :-) mam nadzieję, że nie wyjdzie z tego żaden Coelho, dlatego wdzięcznym za krytykę- dziękuję :-)
Przytłaczający fragment. Gdzie się człowiek nie obruci tam jakieś skrzywienie, połamanie, zaburzenie. Ludzki gatunek jest pełny zawirowań, przez pamięć.
Za długo żyjemy. ?
Końcówka na rozładowanie atmosfery jest dobra.
Za długo lub za mało jakościowo... :) w ostatecznej wersji będę musiał tej części "ulżyć", podzielę może na dwoje, bo jak słusznie zauważył @Grain, można przeszarżować ze "złem", a zamysł jest dokładnie odwrotny - uspokoić pomimo zawirowań, bo węże były i będą, ale kolibry też :) wszystko w swoim czasie, mam nadzieję, że się to ładnie rozłoży w tekście i ostateczny efekt będzie taki, jak w głowie - jakaś tam zaduma, ale nie zmęczenie :)
Sajmar Nie ma zmęczenia, raczej rozwinięcie już poza tekst własnych przemyśleń. Przytłaczający jest fakt dysfunkcji rodzin w ogólnym rozeznaniu.
Pocieszające jest jednak to, że coraz większą mamy możliwość prostowania własnych dróg.
Jeśli skrócisz, być może nie będzie miało już tej siły przebicia i stanie się płaskie.
Okropnie trudne musi być wejście w samodzielne życie z takim doświadczeniem, jakie tu opisujesz. Najsilniej działa fragment o kobietach, zaczynający się od słów: "Mocna charakterem prababka nienawidząca do śmierci dziadka..."
Ciekawe, co będzie dalej.
Komentarze (6)
Może uda ci się w wolnym czasie wyguglać opowiadanie Ciocią Tula Manuela de Unamuno o nadrealnej miłości jak w tej części o oraz Ulotny most snów Jun’ichirō Tanizaki w kontrze do Cioci Tuli. Teraz te dwie pozycje to pewnie już archaizmy, ale literatura przez duże L. Mogą być pomocne.
Pozdrawiam.
Za długo żyjemy. ?
Końcówka na rozładowanie atmosfery jest dobra.
Pocieszające jest jednak to, że coraz większą mamy możliwość prostowania własnych dróg.
Jeśli skrócisz, być może nie będzie miało już tej siły przebicia i stanie się płaskie.
Ciekawe, co będzie dalej.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania