Zenek

Polaczek Zenek pod Krosnem mieszka,

Dwa piećsetplusy ma ten koleżka.

Radia Maryja słucha codziennie

I za prezesa modli sumiennie.

Gdy już na dzieci kasę odbierze,

Upić się lubi – gorzej niż zwierzę.

Do Mc Donalda co tydzień chodzi

Aż z tuszy jego – kpią starsi, młodzi.

W sobotni wieczór – pod płotem leży

Gdy wytrzeźwieje, znów na mszę bieży,

Sprośne kawały od lat uwielbia,

Raz pod śledzika – a raz pod melbę.

Ucz się Brajanku – mówi do syna,

Wiedza – bogactwa to podwalina,

Lecz gdy go spytasz, co to jest trznadel,

Odpowie – chyba to śląski szpadel?

Syna do pracy w sadzie zachęca,

Mówi – masz jabłka, przetrwasz i nędzę,

Lecz córce mówi – męskie to sprawy,

Ty zaś w pieczeniu nabieraj wprawy.

Krzywdy narodu swego sprzed wieków

Jak gospodyni – zbiera do weków

I dawne rany, blizny ochoczo

Chętnym, niechętnym – kładzie przed oczy.

A kiedy wspomnisz o przodków winach,

O klęsk minionych – gorzkich przyczynach

Kastet wyskoczy z kieszeni jego

Tyle szacunku ma – dla bliźniego.

Jeden ma przycisk na swym pilocie,

A dla prezesa – uznania krocie,

Gdzie znaleźć Zenka– pewnie spytacie,

W kościele łatwo go dziś spotkacie.

Zaraz…przepraszam, to nie niedziela,

Więc do urzędu Zenek się zbiera,

By nową transzę twardej gotówki

Zamienić jutro – na półlitrówki.