Ziarno

To ziarnem was karmię

To ziarno w sobie tak zbieram uparcie

Aż w szwach pękają tkanki

Pluję ziarnem w smole utopionym

To na papier

To na czyjeś obojętne uszy

To na lustro

Aż do końca

Aż do pustki

By znów jak szare ptaki na mrozie

O ziarno błagać zaniedbane dusze