Zielona przygoda

Plask!-Jakaś obleśna zielona substancja spadła prosto przed nogi Łukasza.

-ochyda-syknał chłopak i pobiegł w inną stronę. Już godzinę ratuje swój tyłek przed tymi paskudami. Co to w ogóle jest? Spytał sam siebie, ale nie miał odwagi odwrócić się i spojrzeć do tylu żeby sprawdzić przed czym tak naprawdę ucieka.

-Łukasz!-krzyknął ktoś za jego plecami. Nie musiał się odwracać, żeby wiedzieć, ze to był głos Julki.

-Idę po ciebie odkrzyknął - i pobiegł w stronę dziewczyny. Jakiś zielony glut właśnie obejmował dziewczynę, która krzyczała tak głośno, że chłopak miał wrażenie, że słychać ja na drugim końcu miasta.

-Uspokuj się! - krzyknal na nią chłopak, bo tylko tak mógł jakoś wpłynąć na wijącą sie dziewczynę. Julka w jedna sekunde zamknęła usta i przestała się ruszać. zaczęła pomagać Łukaszowi w ściąganiu tej obrzydliwej substancji, która przesuwała się coraz wyżej.

-Jak się tego pozbyć?-Wrzasnął chłopak siłujac sie z tym czymś.

-Nie wiem, poprostu zdejmij to ze mnie - załkała dziewczyna.

Nagle glut zrobił się niebieski i zaczął spływać z dziewczyny, odstępować.

-Co się dzieje? - spytał zdziwiony Łukasz.

- Nie wiem, ale uciekajmy stąd!

Gdy uciekali uświadomili sobie, ze tak naprawde nie maja dokad uciec, dom daleko a te zielone ochydztwa sa wszedzie.

Biegli i biegli az przed ich oczyma ukazała się rozsypujacy sie dom, stodoła. Długo się nie zastanawiając weszli do budynku. Po wnikliwym obejrzeniu nowego miejsca pobytu stwierdzili ze glutow nie ma, a oni maja dach nad głową.

-I co my teraz zrobimy?-Odezwala sie Julia przerywając cisze.

-hmm..,nie wiem, proponuje rozejrzeć się za czyms na czym mozna spać i za czymś do jedzenia. Nie wiem jak długo będziemy zmuszeni to zostać.-odpowiedział Lukasz i ruszył w stronę ,,kuchni".

Dom był straszny. Wszędzie wisiały pajęczyny z sufitu jeśli mozna go tak nazwać zwiasaly bezwladnie belki, które w każdej chwili mogły wylądować na głowach dzieciaków. Tak na prawdę to to miejsce przyprawiało o ciarki ale wyjście poza dom stanowiło jeszcze większe zagrożenie. Julia juz się nie bała, bo przy niej był Lukasz, na którym jak sie wcześniej okazało może polegać. Pomimo tego, co działo się na zewnątrz dzieci nie czuły strachu, wiedziały, że czuwa nad nimi wyższa siła.

- Gdzie są te dzieciaki- mówiła sama do siebie mama Łukasza. Rodzice wychodzili ze skóry, obdzwonili szpitale szkoły, nawet wszystkich kolegów, koleżanki.

-Kochanie policja -odezwał się ojciec chłopca. Kobieta zerwała się z fotela i pobiegła do telefonu.

-Witam, tu komisarz Arkadiusz Grodzki, chciałem poinformować, że znaleźliśmy państwa syna razem z dziewczynką w opuszczonym domu. Dzieci są wyziebione ale nie mają żadnych poważnych uszkodzeń ciała.

-dzięki Bogu-mruknęła mama Łukaszka i pospiesznie spytała

-Panie komisarzu, gdzie możemy odebrać dziecko?

-Na komisariacie.

Godzinę później chłopak był już w domu. Cała historia skończyła sie karą dla dzieciaka i nauczka, ze nie zawsze można puszczać wodze fantazji.