Ziemia Wiecznego Ognia

I. Początek Stworzenia

Zrodziłaś się w ogniach nieśmiertelnych,

Gdzie nie było cienia, tylko pierwotna siła,

Z tej ciszy wznosisz węzły gwiazd,

A każdy z nich — to nasz los, to nasze życie.

Twoje serce nie ma granic, nie zna kresu,

Jest tam, gdzie nieba się dotykają,

Twoje tchnienie to wiatr, co wciąż płynie,

I w każdej kropli deszczu jesteś Ty — wieczna, wieczna.

II. W Cieniu Wielkiej Rzeki

Nie lękaj się ciemności, gdy mrok ogarnia świat,

Bo w każdym cieniu rośnie nowe życie.

Ziemia twa to nie tylko błoto i kamień,

Ale tkanina, co przeplata historie, co łączy ludzi w jedność.

Woda płynąca w Twoich żyłach nie zna zmierzchu,

Jest rzeką, co z nieśmiertelnością spływa.

Każdy zakręt, każda fala jest Twoją pieśnią,

A w tych pieśniach milczy każde złamane serce.

III. Uskrzydlona Nadzieja

Wznosisz się w niebo, wykrzykujesz nieznane słowa,

Każdy Twój ruch to rewolucja, to zmartwychwstanie,

Z Twoich dłoni wypływają płomienie — niech płoną,

Bo w ogniu odnajdujemy to, co nieśmiertelne.

I mimo że nie ma końca, nie ma kresu,

Nie ma śmierci w tej wędrówce, nie ma lęku,

Ty niesiesz nas przez czas, przez wszystko, co przemija,

W wieczności, która nie zna granic, nie zna ciszy.

IV. Twarzą w Twarz z Prawdą

I kiedy spotkasz tę prawdę, która zawsze była,

W jej oczach ujrzysz Twój odbicie — pełne, silne,

Bo tylko w pełni możesz zrozumieć,

Że to Ty byłaś początkiem, w Tobie jest koniec.

A może nie ma końca, może tylko wciąż trwamy,

W bezkresie, który łączy świat, nieba i ziemię,

Jestesmy niczym, ale wszystko w nas jest,

A Ty, Ziemio, nie zapomnisz nas, nie zapomnisz nikogo.

V. Wieczność

I tak, wciąż płynie Twój ogień — nigdy nie gaśnie,

Jest w nas, w naszych sercach, w naszych marzeniach.

Ziemio, Tyś nie tylko pyłem — Tyś nieśmiertelna,

I w tej nieśmiertelności, na zawsze, my z Tobą.