Ziemski Sen

Świat ziemski to obraz skrzywiony,

Zamglone lustro istnienia,

Gdzie czas płynie niepewnym nurtem,

A prawda tańczy w cieniu złudzenia.

Każdy dzień jest snem naszej duszy,

Wędrówką po kruchym lodzie wspomnień,

Gdzie śmiech i łzy, przemijają bezgłośnie po burzy.

Każda chwila jest taflą wody,

Co drży pod spojrzeniem,

Jego oczy błyszczą i nikną w mroku,

Jak echo koszmaru sennego.

Czy to jawa, czy to prawdziwy świat ukryty za zasłoną?

Czy jesteśmy ciałem, a może wspomnieniem,

Świadomością, co śni o byciu człowiekiem?

A jednak w tym śnie jest piękno,

W złudzeniu jest iskra, co tli się w sercu.

Bo może właśnie przez to zniekształcenie,

Uczymy się widzieć prawdziwe światło?