Zima

Przyszła, świat we władanie swe wzięła.

Jej czas nadszedł, długo oczekiwany.

Królową Lodu nazywana bywa.

Piękna pani w sukni białej z mieczem w dłoni.

Chłód z błękitnych oczu jej się wydobywa.

Niejedno serce zamrozi, na wieki lodem skuje.

Inne ocali, białym puchem otuli.

Przetrwać mu pozwoli.

Sroga to pani lecz sprawiedliwa.

Trudno z nią negocjować, łagodność to nie jej natura.

Piękna jednak nie można jej odmówić.

Ma ona swych wielbicieli jak to Lodu Królowa.

Gdy odchodzi ciepło się ją wspomina,

choć zimna była i żal, że już nie ma białego puchu, długich wieczorów i chwil z nią spędzonych.

Pozostają wspomnienia i tęsknota za piękną panią w sukni białej z mieczem w dłoni.