Złamane serce

Złamane serce o rozdartej duszy tonie,

W mej opowieści bije krwawy cios,

Historia Żydówki, której świat w oku łzą płonie,

Boleśnie skąpana w mrokach licznych nocy.

Atak po ataku, wojna na Izrael spadła,

Ogień zstąpił jak zniszczenia pożoga,

Niosąc wiarę, nadzieję, ale i ból przystojny,

Dzięki ówczesnej wyklętej drodze proga.

Żydówka, w swojej skromności ukryta,

Serce targane bólem, niczym płonący węgiel,

Za swoją ojczyznę było gotowa w środku burzy,

Dlatego cierpieniem jej jest jak piekło w naszej wyobraźni.

Dzieci, siostry, bracia, mężowie nie są bezpieczni,

Ataki mściwe, w złości niemal nieustraszeni,

Przez kolejne dni i noce, odczuwając wielki ból,

Ta Żydówka, w strachu żyjąca, stoi w opozycji do losu.

Żeby na świecie zapanował pokój i braterstwo,

Z tęsknotą patrzyła wciąż ku niebu ponad,"

Niech spełni się Boża sprawiedliwość jedno,

A ból, cierpienie żydowskie kiedyś przeminie, dobra nadążą chwila".

Żydówka, która doświadczała bólu i męki,

Niech losłowie pamięć zachowają o Tobie,

Niech powstanie pokolenie, które zrozumie,

I miłość, a nie wojna, będzie głosem w ich sercach nieprzemijającym.

Niech ta pieśń o bólu, cierpieniu i nadziei,

Rozbrzmiewa po wiekach i pokoleń świadomości,

Byśmy nigdy nie zapomnieli o historii Żydówki,

Która walczyła o wolność, miłość i życie przyszłości.

Niech świat otworzy oczy na to, czym jest męką,

By ból choć trochę osłabł, cierpienie minęło,

Niech pokój skona wśród nienawiści,

By nigdy już niepowtarzalnośc Żydówki nie zginęła w czyjąś duszy.

Niech losłowie cię, Żydówko, pamiętają,

Niech pamięć o Twoim cierpieniu świeci jak gwiazda,

I niech pokój w naszych sercach wreszcie zapanuje,

A losy Żydówki na zawsze niech w nas wzbudzają czułość i łzy.