zmierzch poetów

przychodzą jedyne wiosną

tu pod nasze okna

by w opuchniętych palcach

rozwlekać swój los nawzajem

jakkolwiek wyjęci spod praw

niepisanych nigdy jeszcze

nie udało się ot tak nie istnieć

przychodzą i nie proszą nawet

patrzą tylko na pozorność

niejako cudzych perspektyw

na własne dzieci wychowane

w oparach tytoniu i taniej wódki

pozwólcie nam być poezją

taką bez klamek

szorstką nieprzyjemną

w dotyku wariatką

taką której żalu

nie pomieszczą żadne słowa

która przez grzeczność

i niewiarę

zapomni każdy sen

namaszczony zwykłym

strachem

Komentarze (4)

Jacom JacaM 27.03.2021

zmierzch jak zmierzch ;-) a jakby nadmiar ;-)

laura123 27.03.2021

Dla mnie też przegadany, jakby użyć nożyczek, to by zyskał.

Celina 27.03.2021

Ktoś ci wstawił jedynkę, pod dobrym wierszem, więc podwyższam średnią, daję pięć. Nic nie wycinaj, cały wiersz super, na pionę. Najbardziej podoba mi się ten fragment:
pozwólcie nam być poezją

taką bez klamek

Maurycy Lesniewski 08.04.2021

Podoba mi się wiersz jako całość. Ja bym tu nie kombinował bo chyba jest ok, przynajmniej jak na moje oko.

zmierzch poetów

Komentarze (4)

Napisz komentarz