Znak czasu

pod oknami w Wólce Krowickiej

nie pamięta się już Lwowa

droga kończy się za lasem

szklana ściana

u starych strach

u młodych obojętność

tylko pobielone krzyże

chcą coś powiedzieć

głosy coraz cichsze

krzaki coraz wyższe

tożsamość ograniczy czas

a kolejny pogrzeb

wydziera ziemi pamięć