Znowu.

Znowu ...

Czuje się zgaszona i przybita ...

Znowu wygrywają ze mną wyrzuty sumienia...

Znowu wolę samotność i ciszę wokół siebie...

Znowu czuje się słabsza i gorsza.

Wszystko mnie przytłacza i gasi ...

Znowu ... to mój świat.

Świat w którym usmiech pojawią się tak szybko jak znika .

Gdzie chwilę szczęścia da tak szybkie i ulotne jak wiatr przemieszczający się z północy na południe.

Znowu w oku jest łza. Moja łza. Moja najbliższą mi towaszyszka. Bliższa niż ktokolwiek i cokolwiek . Zawsze ona ze mną jest.

Znowu ...

Znowu dopada mnie ten wrog .

Wróg bezlitosny z którym nie wygram ...

Bezsilnosc...

Znowu czuje jak zawalam swoje życie.

Rujnując innych.

Po co ?

Żeby złapać szczęście?

Gdzie ono jest i czym ?

Znowu .

Po co żyć. By być szczęśliwym?

Na jak długo?

Czy warto było zranić tyle osób. Zmienić tylu osobom świat który znały.

Żałuję. Zaluje dnia w którym wszystko się zaczęło. Chciałabym by to był tylko sen.

Znowu wstaje .

Znowu czuje .

Ale to nie jest to .

Pozostaje

Strach I lęk.

Przed kolejnym znowu.

N33