Żołnierz cywiny

Wstrzelam się w mój styl

obracając karabin w dłoni

zdobyty przez przeżycia

Idę tak z nim przez chodniki

Wśród cywili

Karabiny niezdobyte

Nieumyte, zaniedbały!

Twój karabin tonu mowy

I głos z jego lufy

Strzelałbyś w domy z pisku

zamiast w człowieka

umiejętnie strzelającego w ciebie

Wolisz, gdy chłodna lufa

Spust samotny

Nienabity karabin duszy

Wystrzel pocisk swój wariacie

Pokaż męskość twemu tacie

A spokojna głowa twoja

w kasku pomyślności zgodna wola