Żółte Żonkile!!! Nikt O Was Już Nie Pamięta :( ...wszyscy ZAPOMNIELI!

Kiedyś wszędzie rosły żółte żonkile,

Na łąkach, w ogrodach i parkach,

Były symbolem wiosny i miłości,

Cieszyły oczy i nasze SERCA!

Ale minęły lata i dekady,

Świat się zmienił i ludzie też,

ZAPOMNIELI o żółtych żonkilach,

O ich urodzie i pięknym zapachu.

Teraz mają inne kwiaty,

Sztuczne, plastikowe i szklane,

Nie potrzebują żółtych żonkili,

Bo mają WSZYSTKO co chcą.

A może nie mają niczego,

Bo stracili coś ważnego,

Coś co dawało im radość i sens,

Coś co łączyło ich z NATURĄ!

Może dlatego są smutni i znudzeni,

Może dlatego szukają ucieczki,

W telewizji, internecie i piwie,

W zabawie, dyskotece i PIENIĄDZACH!

A ja tęsknię za żółtymi żonkilami,

Za ich prostotą i czystością,

Za ich delikatnością i siłą,

Za ich wiernością i PIĘKNEM!

Bo wiem, że one jeszcze żyją,

W mojej pamięci i w moim sercu,

I czekają na to, by ktoś je zobaczył,

I POKOCHAŁ tak jak ja!

Ale czy ktoś jeszcze je zauważy?

Czy ktoś jeszcze je doceni?

Czy ktoś jeszcze je zapamięta?

Czy ktoś jeszcze je URATUJE?

Boję się, że nie,

Boję się, że już za późno,

Boję się, że niedługo nikt nie będzie wiedział,

Że kiedyś rosły żółte ŻONKILE!

I nawet dźwięk szofaru nie przypomni nam o nich,

Ten dźwięk, który budził nas do życia,

Ten dźwięk, który wołał nas do Boga,

Ten dźwięk, który niósł nadzieję i POKÓJ!

Żółte żonkile, gdzie jesteście?

Żółte żonkile, czy mnie słyszycie?

Żółte żonkile, czy mi WYBACZYCIE?

Żółte żonkile, czy mi pomożecie?

Pomóżcie mi znaleźć Was ponownie,

Pomóżcie mi pokazać Was światu,

Pomóżcie mi przywrócić Was do chwały,

Pomóżcie mi zachować Was na ZAWSZE!

Żółte żonkile, nie zapomnę nigdy o WAS!!