ZOSTANiE

Zostanie po nas jeszcze jeden wiersz

Tych kilka strof

Tych parę słów

Ukryty sens

 

Będzie drżeć w chłodny dzień

Gdzieś tam na dnie

Na skraju niewinnych

Marzeń

 

Zostanie nostalgia

Miłość i ból

Złotawy oręż dzikich piór

Utkwionych w snach

 

I tylko łza maleńka łza

Spadnie z bębniącym deszczem

Do ogrodu poezji

Zapomnianym przez czas

 

Zostanie po nas

Plik w starym komputerze

I gąszcz niespełnionych porywów

Średnia ocena: 5.0  Głosów: 4

Zaloguj się, aby ocenić

Komentarze (9)

  • Bożena Joanna 23.09.2020
    Wiersz pełen melancholii i wspomnień. Przyjemna lektura. Piąteczka!

    W jednej strofce coś mnie zatrzymało, oranż powinno być jako kolor lub oręż jako broń.
  • Anlima 23.09.2020
    Dzięki masz rację
  • wicus 23.09.2020
    Podzielam odczucia mojej Przedmówczyni! Bardzo, bardzo pozytywny i wzruszający wiersz!
  • Anlima 23.09.2020
    Dzięki
  • łoizok 23.09.2020
    Jesień, wieczór, melancholia, ciepła herbatka i Twój wiersz :)
  • Anlima 23.09.2020
    ???
  • laura123 23.09.2020
    Coś Ci w duszy gra. I teraz masz wybór. Albo dużo pracować i błyszczeć, albo pisać tylko dla wicusiow. Co wybierasz?
  • wicus 23.09.2020
    @laura Przynajmniej mój nick mogłabyś napisać bez mazurzenia, a nie: "wicusiow", hejterko nieomylna i niepoetycka.
  • wicus 23.09.2020
    W tym Twoim komie jest całe Twoje credo: jak być gwiazdeczką piszące wiersze. Z poezją nie ma to nic wspólnego. Proces wyrabiania surówki przez Przodowniczkę Pracy.

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania