ZWIERCIADŁO DUSZY
Każdy ma je w domu
Widziałam zwierciadło
Magiczną taflę życia
Pokój pełen luster
Każda ściana
Podłoga sklepienie mebel
Jedno potężne lustro
Każdy mój ruch
Obserwowałam bacznie
Każdy przypadkowy gest
Fałszywy krok
Wymuszony uśmiech
Widziałam
każde swoje słowo
Zwielokrotnione
W każdym osobnym panelu
Jak echo podążające za mną
Niczym przypomnienie
Złych pomysłów
Po środku pokoju
Okrągły stolik
Na stoliku ozdobne lusterko
Złota ramka
Zdobna w złote róże
W lusterku moja twarz
Obraz strasznego życia
Blizny stygmaty
Ból strach cierpienie
Lusterko zebrało wszystkie
obrazy przeszłości
Ułożyło według dat
By codziennie pokazywać
Jeden ból jeden strach
Jedno cierpienie
Oceany łez
Jak podręcznik życia
Przyjaciel towarzysz
Milczący wymowny
Wciąż przypomina
Kiedy śpię
Wkrada się do snów
Sieje niepokój
Nie pozwala zapomnieć
Uprasza zmian
Wciąż i wciąż przypomina
Mój wieczny gość
Lusterko zawiesiłam na ścianie
Między dwoma świecznikami
Zapalam świece
Czekam na przypomnienie
Poruszona palcem tafla
Tworzy wodne fale
Czasem przepłynie lilia
Czasem liść z zieloną żabą
Ławica ryb
Przefruną kolorowe papugi
Zaświeci słońce
Wiatr stworzy większe fale
Deszcz ułoży kręgi
Z szelestem liści
Szumem oceanu
Zawsze niewzruszenie
Trwa przypomnienie
Minionych chwil
Nieruchoma sekunda
Ruchomy obraz zdarzeń
I dźwięki strasznych snów
Zatrzymuje mnie
Chce uwagi
Zaprasza do kontemplacji
Wspólnej medytacji
Harmonia człowieka
Z ożywionym przedmiotem
Jedna dusza jedna myśl
Jedno życie jedna przyszłość
Zmiany nadejdą wolno
Pomimo przeszkód
Wszystkich trudności
Duch zwierciadła prowadzi
Bezcenny drogowskaz
Mapa tajemnic życia
Każdy odpoczynek
Wymuszony przystanek
Każdy krok w tył
Są bezcenną wiedzą
Lusterko zapisuje wszystko
Jest żywe niezniszczalne
Nie zna ludzkich słów
Komentarze (45)
Tu nie ma miejsca na obrazę, masz słaby zapis - paragon i każdy wers z wielkiej litery, masz powtórzenia, które nie powinny mieć miejsca...
Myślałam, że zależy ci, żeby dobrze pisać, ale jeśli nie, to ja się nie obrażę...
Jeszcze ten paragonowy zapis... nie do przyjęcia zupełnie.
Jaka to ''sztuka, która opiera się na zużytych rekwizytach?
Do wszystkiego to się odnosi, również do poezji.
Zobacz, napisałaś wiersz, zapis od razu kwalifikuje go na pozycji przegranej poprzez styl paragonowy, brak interpunkcji i wielka litera przy każdym wersie, powtórzenia, brak metafory, która otwiera drogę do obrazowania itd.itp.
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania