zwolnij przestrzeń w której będziesz mogła słuchać siebie

"Człowiek nie wie, co to życie, dopóki po raz pierwszy nie rozbierze kobiety".

~ Carlos Ruiz Zafón

wychowane w patriarchalnym świecie

chcemy żyć w obszarze ideałów

bez połączenia ducha z ciałem

żyć poza ograniczeniami tej biednej rzeczy

która rozciąga się poniżej naszej szyi

i nie może nie chce spełniać naszych próśb

spychamy wszystko czego nie akceptujemy

w nasze wnętrze

zawiść zazdrość miłość pożądliwość

nawet myśli

a mrok wciskamy pomiędzy mięśnie kości i serce

jak istoty bez cieni dążymy na poziom głowy

by zamknąć potężne energie w naszych wątpliwościach

a one w końcu buntują się przeciwko

temu zniewoleniu

przeważnie w chorobach

jak mam spędzać swoje dni

żeby nie tylko nie skazywać ciała na wygnanie

ale słuchać tego co chce mi powiedzieć

staram się żyć z tym dylematem

pozwalać tkwić we mnie i oddychać moim powietrzem

Komentarze (16)

pansowa 15.10.2021

Trochę za dydaktycznie jak dla mnie.
Gdzieś to wszystko powinno płynąć między wersami, a nie w nich.

Pasja 25.10.2021

Dzięki za wejrzenie w wersy. pozdrawiam

AgaS 15.10.2021

Przyciągnął mnie tytuł - skojarzył mi się z książką, którą obecnie czytam ;) Co do samego wiersza, odnoszę wrażenie, że momentami jest przegadany. Mniej słów, które będą bardziej dosadne i uderzające w punkt, to moja żelazna zasada przy pisaniu wierszy. W moim odczuciu Ty robisz to zbyt delikatnie, a poruszasz ważny problem. Kobiety na własne życzenie (niejednokrotnie spowodowane brakiem samodzielnego myślenia, które zakorzeniono im już w dzieciństwie) "pakują się" w tarapaty. Nie radzą sobie z tempem zmiany masek - przecież trzeba zadowolić wszystkich wokół i robić dobrą minę do złej gry, prawda? Przyjmując na siebie rolę chociażby mężatki czy matki próbujemy sprostać wymaganiom stawianym nam przez innych. Powoli zatracamy siebie. Po czasie orientujemy się, że coś tu nie gra, ale wtedy może być już za późno, by przerobić koło na kwadrat. :)

Pasja 25.10.2021

Dziękuję za spojrzenie i sugestie. Każdy ma swoje zasady i ukierunkowanie. Pomimo zrywu kobiet jesteśmy dalej postrzegane jako przedmiot. Patriarchat w kwestii wychowania ciągle przewyższa nad kobietami.

Pozdrawiam serdecznie

Narrator 15.10.2021

Ach, teraz już wiem dlaczego nigdy nie mogłem znaleźć sensu w życiu :)

A tak na serio:
Łatwiej jest nic nie robić
Na wszystko się zgadzać
Dać sobą manipulować i pomiatać
Bo to nie wymaga odwagi
Najtrudniej jest podjąć walkę

Piękny wiersz ☆☆☆☆☆

Pasja 25.10.2021

Czasem sens w życiu jest nie w tym miejscu, gdzie ma być. Dziękuję i dobrego dnia!

Marek Adam Grabowski 15.10.2021

Piękny wiersz. Pozdrawia 5

Pasja 25.10.2021

Dziękuję i pozdrawiam

Margerita 15.10.2021

Podoba mi się

Pasja 25.10.2021

Dzięki za podobanie
Dobrego dnia

Bożena Joanna 15.10.2021

Odwieczny problem, duch kontra ciało i obowiązek, kobiety z reguły są częściej atakowane za uleganiu racji ciała. Oboje małżonkowie ślubują wierność, dlaf mężczyzn w tej kwestii wiele tolerancji, dla kobiet zwykle potępienie i ostra krytyka.

Dobrze, że podjęłaś ten temat, na mnie największe wrażenie zrobiła przedostatnia strofa.

Pozdrowienia!

Pasja 25.10.2021

Witaj Bożenko!
Duch i ciało kobiety są w dalszym ciągu odłączone od siebie. Postrzegane inaczej przez płeć odmienną.

Pozdrawiam

Cicho_sza 16.10.2021

Świetny motyw przewodni. Odwieczna walka pomiędzy chęciami a powinnościami. Nam kobietom, jakoś zazwyczaj więcej powinności wychodzi w ostatecznym rozrachunku ?
Przy okazji, dzięki Tobie poczułam chęć (nie powinność) zmierzenia się z tym tematem ?

Pasja 25.10.2021

Dziękuję i cieszę, że temat poruszył.

Dobrego dnia!

_Natalié_ 16.10.2021

Świetny wiersz ❤️

Pasja 25.10.2021

Dziękuję za świetny.

Pozdrawiam

zwolnij przestrzeń w której będziesz mogła słuchać siebie

Komentarze (16)

Napisz komentarz