"Życie którego nikt nie chciał wygrać" rodział 3

*Cześć.

To już 3 część ,oraz przed ostatnia mojego opowiadania .

Życzę miłego czytania ! ^_^

3.

I w rzeczy samej tak było .

Hermiona w raz z zmarłym Severusem była otoczona barierą ,którą pod nie uwagę kobiety rzucił Dambeldor. Albus wiedział ,że pragnęła teraz śmierci.

Skąd to wiedział ? Czytał w jej myślach.

Starzec był zdziwiony tym ,co kłębiło się w głowie kobiety.

Myślała o samobójstwie.

Pole bitwy ucichło. Voldemort znikł.

Hermiona do tej pory nie ruszała się z miejsca ,gdyby nie Dambeldor kobieta już dawno straciła by życie. Dyrektor dotkną jej ramienia ,a ona nawet tego nie poczuła ,była zbyt przejęta śmiercią ukochanego .W końcu kobieta wydała z siebie głos

-Kocham go...

Próbowałam go ratować...

-Ohhh...Drogie dziecko.Wiem o tym ,ale nic nie mogę poradzić na to co stało się z profesorem Snap'em.

Odszedł nie odwracalnie. -odrzekł dyrektor.

-Jak to?...

Nie odwracalnie ?

Żadna magia nie pomoże ?

Proszę dyrektorze coś na pewno przywróci mu życie...

Ja go kocham...

-Niestety nic, nie może pomóc już profesorowi Snap'owi.

-Dlaczego ? -zaszlochała kobieta

-On nic ci nie powiedział ? -odrzekł zdziwiony

-Nie nic...-odpowiedziała zasmucona

-Ohhh...-speszył się

To długa historia .Przyjdź proszę jutro na błonie o 17:00 to wszystko ci wytłumaczę - powiedział z lekkim uśmieszkiem ,aby pocieszyć Hermionę.

-Nie obiecuję ,że się zjawię.

-Dobrze. -odpowiedział zdziwiony Dambeldor

Do zobaczenia.

Kolejnego dnia odbyła się ceremonia pogrzebowa Severusa Snapa .

Nie było wiele osób ,tylko Albus Dambeldor oraz Hermiona Grange. Wszytko przebiegło, jak za szybko dla kobiety.Nie zdała sobie nawet sprawy kiedy starzec odszedł i ile czasu upłynęło od zakończenia ceremonii.

Hermiona spojrzała na zegarek na łańcuszku ,który dostała od Severus po 3-cim spóźnieniu się na ich randkę.Wybił 16:00.

Mam mało czasu ,a jeszcze tyle do zrobienia -pomyślała i odeszła uraniając jeszcze kilka łez nad grobem ukochanego.

CDN.