Życie to raj, który zmienia się w piekło

Cześć! Jestem Oliwia Brzoza. Wiem, fajne nazwisko przez które w podstawówce nie miałam życia. Teraz jestem 20 - latką, jestem na studiach i mam chłopaka. Mam najlepszą przyjaciółkę - Wiki. Razem poszłyśmy na studia. Pracuję też jako kelnerka w dużej restauracji " Królestwo" na jednej z najbardziej ruchliwych ulic Krakowa. Trudno mi było wyjechać z rodzinnego miasta - Gdańska, do którego raz na jakiś czas wracam. Wspominam wtedy czasy gdy chodziłam po plaży i razem z mamą chodziłam na zakupy do sklepu. Zmieniłam także nazwisko na Dąbrowska. Mama się z tym pogodziła ale tata przez kilka miesięcy nie chciał mnie znać, nie wiadomo dlaczego. Później jednak przyznał mi rację, przez telefon. Nie porozmawialismy za dużo ponieważ przez chwilę nie było i mnie zasięgu. Zdążył mi tylko powiedzieć "kochamy cie, słonko". Zrobiłam się nagle senna, chociaż była dopiero 19:00. Następnego dnia obudziłam się pełna energii. Zjadłam śniadanie oraz ubrałam się w jasno różową bluzkę i dżinsy. Wzięłam książki i poszłam do klasy. Wykłady trwały 6 godzin razem z krótkimi przerwami. Zmęczona poszłam do pokoju, zostawiłam książki i polecialam do restauracji. Do końca zmiany zostaly mi 2 godziny. Dobry Boże, jaka ja byłam zmęczona! Zmiana wyjątkowo minęła szybko. Ledwo żywa wróciłam do pokoju, przebralam się w piżamę i po chwili już spałam. Śniło mi się że mam moc lodu i zamroziłam pół miasta. - Ach, marzenia - pomyślałam. Nowy dzień przyszedł bardzo szybko. Zdawalało mi się że dopiero się położyłam. Wstałam, przebrałam się i poszłam na śniadanie. Wzięłam podręczniki i poszłam do klasy. Miałam dziś 5 godzin ponieważ któraś z pań się rozchorowala. Szczęśliwa małą liczbą godzin, zostawiłam podręczniki i poszłam do restauracji. Spotkałam nareszcie Wiki, której wczoraj nie było więc musiałam pracować dłużej. Przytuliłysmy się i wróciłysmy do pracy. Praca szła szybko więc wyszliśmy kilka minut wcześniej. Poszłyśmy do swoich pokoi. Niecałkiem zmęczona dniem przebrałam się w piżamę i poszłam spać.