Autostop Kostuchy-4 (koniec)

Zapisuję tę historię głownie ku pamięci mojego dziadka. Zmarł tydzień temu, dokładnie dziesięć lat po przedstawieniu mi tej historii. Nie miałem okazji żeby osobiście sprawdzić prawdziwość tej historii, ale czytałem o zaginięciach osób które łapały okazję w Maine.

Mam zamiar przekazać tę historię moim dzieciom i wnukom. Ku pamięci dziadka i żeby ich ostrzec.

Jeszcze jednym powodem zapisania tej historii jest to że samochód mi się zepsuł a muszę pojechać do Bangor. Pojadę autostopem, jeśli trawie na " autostop kostuchy" (moja wymyślona nazwa, fajna co nie?) to moje dzieci, czytając ten notatki, będę wiedzieli dlaczego nie wróciłem i dlaczego nie można znaleźć mojego ciała.

***

Syn Johna, Patrick:

Znalazłem tę zapiski i nie mogę uwierzyć że to prawda. Mój tato nie wrócił z tej podróży autostopem, teraz już chyba wiem dlaczego. Przynajmniej opcja "autostopu kostuchy" jest lepsza niż to że nas porzucił.

Pokarze tę zapiski mamie i ona zadecyduje co dalej, czy pochowany tatę czy tylko uznamy za zaginionego.