cykl o Annie... ostatnia chryzantema

w ostatnim nocnym tramwaju

zamknięte oczy

nieregularny ślad na szybie zarysował oddech

obejmował futerał skrzypiec

jakby trzymał dziecko w ramionach

Anna wpatrywała się w bliznę na jego policzku

znowu tamten obraz mignął za oknem

narkotyczny omam nie mijał

widziała jak powoli rozsuwała się

ciemnowiśniowa skrzeplina wypełniała kieszeń blizny

a tramwaj pędził

za zakrętem jakby ocalił rzeczywistość

otworzył oczy

wstał

ustąpił jej miejsca w pustym tramwaju

po północy zaczynał się dzień urodzin Anny

wysiedli na następnym przystanku

samotny kościółek bez dzwonnicy

lipa przy cmentarnej bramie nie pachniała choć lipiec

boczna nawa otwarta ciemnością

zaskrzypiała stęchlizną krypty świętością której nie było

zapalił świece na marmurowym blacie

nuty oparł o mosiężny świecznik

stanął pod krzyżem i zagrał… więcej niż dotyk

więcej niż przenikające fizyczne podniecenie

wyrzucił pod stopy Anny darowanie winy

jęczały struny w bólu zamknięte

w szczelinach kamiennych nieczułości

pogrążało się istnienie w mroku

życie grało ostatni marsz

pociąg wyleciał z szyn

otworzyło zgliszcza umarłe miasto

na popiołach zakwitły ostatnie złocienie

potem została cisza

powoli konała pięciolinia lipcowej nocy

na kolanach Anny

i głos z oddali… wracaj

nie wróciła serce nie było wieczne

Następne części: cykl o Annie... nieśmiertelniki w macierzance cykl o Annie... Nienasycona oliwnym światłem cykl o Annie... mgnienie magnolii

Komentarze (14)

Bożena Joanna 29.11.2020

Przejmująco i pięknie "serce nie było wieczne".

Pasja 30.11.2020

Dziękuję za spojrzenie. Czasem serce żyje, ale jest z kamienia.
Pozdrawiam ciepło

Wrotycz 29.11.2020

Pasjo, nie wiem.
Przyczynił się do jej śmierci?
A może wręcz odwrotnie. To ona zawiniła, ale już Annie wybaczył.
Wiersz o przywoływaniu ducha tamtego trudnego czasu.
Wielki smutek, ona nie chce do niego powracać.
Wiele pięknych fraz w Twoim wierszu o niepospolitym, znaczącym związku, mimo że treść sugeruje krótkotrwałość relacji.

Pasja 30.11.2020

Witaj Wrotycz!
Nie przyczynił się do jej śmierci. Obraz jest w przenośni i pomieszany z Anny przeszłością. Nie znali się. Ona wysiadła on pojechał dalej. Po latach odtwarza sobie ten obraz. Może zagmatwałam.
Pozdrawiam

Lotos 29.11.2020

Bardzo dobry wiersz, jeszcze wrócę do niego.

Pasja 30.11.2020

Zapraszam i pozdrawiam serdecznie

Szpilka 01.12.2020

Wiersz niełatwy w interpretacji, ale na pewno warty przeczytania ?

LBnDrabble 01.12.2020

Zapraszamy do wzięcia udziału w Literackim konkursie na Drabble!
Tematy dwa:
- Apokatastaza
- Beczka Diogenesa
Czas do jutra - północ! Sto słówek tylko!
Wszystkiego dowiesz się na Forum: https://www.opowi.pl/forum/lbnd-19-tematy-konkursowe-w1339/
Liczymy na Ciebie!!!

MarBe 05.12.2020

Przesiąknięte atmosferą listopadową, pomimo lipca.
Pozdrawiam.

Pasja 07.12.2020

Pewnie był lipiec, ale w sercu listopad.
Pozdrawiam

TheRebelliousOne 05.12.2020

Mocny wiersz :)
Mogę się mylić, ale znowu czuć w nim nostalgię i chęć powrotu do dawniejszych czasów. Trochę też smutkiem zalatuje, a fakt, że imię "Anna" kojarzy mi się sprawia, że przeżywam go trochę mocniej. Ode mnie leci 5.

Pozdrawiam ciepło :)

Pasja 07.12.2020

Anna zawsze jest szczególna swojej nazwie. A smutek? Tak bo to już przeszłość. I anny już nie ma.
Miłego wieczoru

befana_di_campi 06.12.2020

Nie szukam wytłumaczenia dla majaków; chłonę słowa...

Pasja 07.12.2020

Dziękuję Befano i dobrej nocy

Bożena Joanna 29.11.2020
Przejmująco i pięknie "serce nie było wieczne".
Pasja 30.11.2020
Dziękuję za spojrzenie. Czasem serce żyje, ale jest z kamienia.
Pozdrawiam ciepło
Wrotycz 29.11.2020
Pasjo, nie wiem.
Przyczynił się do jej śmierci?
A może wręcz odwrotnie. To ona zawiniła, ale już Annie wybaczył.
Wiersz o przywoływaniu ducha tamtego trudnego czasu.
Wielki smutek, ona nie chce do niego powracać.
Wiele pięknych fraz w Twoim wierszu o niepospolitym, znaczącym związku, mimo że treść sugeruje krótkotrwałość relacji.
Pasja 30.11.2020
Witaj Wrotycz!
Nie przyczynił się do jej śmierci. Obraz jest w przenośni i pomieszany z Anny przeszłością. Nie znali się. Ona wysiadła on pojechał dalej. Po latach odtwarza sobie ten obraz. Może zagmatwałam.
Pozdrawiam
Lotos 29.11.2020
Bardzo dobry wiersz, jeszcze wrócę do niego.
Pasja 30.11.2020
Zapraszam i pozdrawiam serdecznie
Szpilka 01.12.2020
Wiersz niełatwy w interpretacji, ale na pewno warty przeczytania ?
LBnDrabble 01.12.2020
Zapraszamy do wzięcia udziału w Literackim konkursie na Drabble!
Tematy dwa:
- Apokatastaza
- Beczka Diogenesa
Czas do jutra - północ! Sto słówek tylko!
Wszystkiego dowiesz się na Forum: https://www.opowi.pl/forum/lbnd-19-tematy-konkursowe-w1339/
Liczymy na Ciebie!!!
MarBe 05.12.2020
Przesiąknięte atmosferą listopadową, pomimo lipca.
Pozdrawiam.
Pasja 07.12.2020
Pewnie był lipiec, ale w sercu listopad.
Pozdrawiam
TheRebelliousOne 05.12.2020
Mocny wiersz :)
Mogę się mylić, ale znowu czuć w nim nostalgię i chęć powrotu do dawniejszych czasów. Trochę też smutkiem zalatuje, a fakt, że imię "Anna" kojarzy mi się sprawia, że przeżywam go trochę mocniej. Ode mnie leci 5.

Pozdrawiam ciepło :)
Pasja 07.12.2020
Anna zawsze jest szczególna swojej nazwie. A smutek? Tak bo to już przeszłość. I anny już nie ma.
Miłego wieczoru
befana_di_campi 06.12.2020
Nie szukam wytłumaczenia dla majaków; chłonę słowa...
Pasja 07.12.2020
Dziękuję Befano i dobrej nocy

Napisz komentarz

Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania