Czuję swoje

Czuję swoje życie krocząc ciemnymi drogami. Oglądam się dookoła.

Gwiazdy przyświecają mi. Słyszę głosy wewnątrz mnie wołające przeszłość.

Nastąpił czas walki. W sobie zabijam te głosy.

Już nigdy więcej nie ucieknę. Walki nie ulęknę się.

Dobywam swej tarczy idąc na wojnę. Staram się walczyć z złem swoim.

Oddech zaczyna kuć. Obudź się wewnątrz mnie.

Gdzie ten płomień z mojego serca? To nie czas na wspomnienia.

Tej nocy usiądę pod gwiazdami. Po wojnie z wspomnieniami stworzę lepsze jutro.

Moje życie napełnione cierpieniem. Jego synonimem ból.

Blizny na swej twarzy wyżłobione przez łzy noszę ukrycie. Nie pytaj mnie o nie.

W lustro spoglądam widząc szpetną twarz. Ocieram łzy i idę w stronę gwiazd.

Każdy kolejny krok okupiony bólem. Boję się kolejnych dni.

Nocami oglądam swe oblicze. Powoli uginam się pod ciężarem problemów.

Nie wmawiaj mi już kłamstw. Zbyt wiele słów o pięknym wyrazie słyszałem.

Z nożem w sercu idę przez życie. Kolejny oddech biorę z nadzieją na lepsze jutro.