Księgi Niezapisane - 3 - Odpowiedzi

Wojna to dziwny twór. Ludzie powiadają że jest zła, że niesie za sobą pożogę w najróżniejszej postaci, dziesiątkuje ludzi, całymi garściami zabiera nam to, na co tak ciężko pracowaliśmy. Lecz zawsze zapominamy, że to my sami powołaliśmy ją do życia, że to my niesiemy jej ciężar na własnych barkach. Na wojnie cierpią cywile, przez zachłanność władców. Przed Wielkim wybuchem tak było i jest tak nadal, samozwańczy panowie wysp tłuką się między sobą, czy raczej, puszczają stada swoich owieczek na rzeź między sobą, by tylko zdobyć potrzebne surowce. A kto na tym traci? Ludzie postronni, matki, ojcowie, dzieci... Ile widzieliście dzieci które żebrały na ulicy bo nie miały się gdzie podziać, o ilu samobójcach słyszeliście bo ktoś bliski stracił życie w walce o ideały jakiegoś gnoja, który rozpętał wojnę w naszym nowym świecie? Wielcy możnowładcy zbyt często zapominają, że bez nas są nikim. Zapamiętajcie moje słowa, jeśli będziecie myśleć za siebie, nikt wam nie narzuci swoich racji. Stado lwów dowodzonych przez barana, nie zdobędzie pierwszych drzwi, lecz stado baranów dowodzonych przez lwa, zdobędzie zamek.

*

- Gdzie jest Jan?!

- Zabrali go.

- Jak to kurwa zabrali?! Kto, gdzie?!

- Jak Ci powiem, to i tak to nic nie zmieni, nie znajdziesz go.

- Chuj mnie obchodzi co ty o tym myślisz, chcę tylko wiedzieć gdzie on jest!

- I co zrobisz?! Pójdziesz tam i powiesz im że zabierasz synka?!

- Dobra, uspokójmy się. - postanowiłem załagodzić sytuację. - Dlaczego Cię szukają?

- Pamiętasz jak mówiłem, że jestem medykiem? Pomagałem im w obozie, w zamian za schronienie i wyżywienie. Opatrywałem rannych i różne takie. Proste obowiązki, do czasu aż jego siostra poważnie zachorowała. Leciała balonem, gdy nagle ktoś postanowił przyozdobić ją strzałami. Dwóch z jej załogi zginęło, chroniąc jej. Ona przeżyła, lecz w końcu balista trafiła prosto w płótno, sprawiając że balon pękł jak bańka, co jak nie ciężko się domyślić, skutkowało dość szybkim kontaktem z jedną z wysp. Zostałem natychmiast powiadomiony o incydencie i przetransportowany na miejsce wypadku. Sam prawie tam zginąłem, bo te chuje co do niej strzelały, nie mogli odpuścić sobie zdobyczy. Doszło to krótkiej i dość jednostronnej potyczki. Moi złapali jednego z nich i nabili na pal na krańcu wyspy... No ale wracając, siostra tego pojeba miała złamane otwarcie w lewej nodze, wyglądało to tragicznie. Zrobiłem na miejscu to co mogłem, a następnie zabraliśmy ją do obozu. Zostałem natychmiast wezwany przez Nazareta. Powiedział, że jeżeli jego siostra umrze, nie będzie to jedyny trup w obozie.

- Rozumiem, że brakuje mu drugiego trupa. - Przerwałem.

- Otóż to, ale posłuchaj do końca. - kontynuował - Ona mogła przeżyć, wszystko ładnie się goiło, aż któregoś ranka poszedłem sprawdzić co u niej, a ona leżała martwa.

- Chcesz mi powiedzieć, że od tak kopnęła w kalendarz? Pewnie złapała jakiś tężec, czy inny syf.

- Dasz mi skończyć? Jestem pewny że ktoś ją otruł, nie wiem kto, nie wiem dlaczego, ale wiem, że nie umarła z mojej winy. No, ale umarła i wiedziałem, że czym prędzej muszę zniknąć, bo nawet nie dali by mi ostatniego życzenia.

-No dobra, wiem już czemu cię ścigają, ale wciąż nie wiem, gdzie zabrali Jana.

- Wiem że to mało prawdopodobne, ale czy mógłbyś się czegoś dowiedzieć o tej sprawie? Oczywiście w miarę możliwości.

- Zrobię co będę mógł.

- Mają obóz na Bałtyckiej.

Od razu zacząłem się pakować, brałem tylko najważniejsze rzeczy, by nie przeciążyć mojego Aero. Dostałem od Kazika trochę żywności i amunicji, lecz miałem nadzieję, że z tego drugiego nie będę musiał korzystać. Całe szczęście, został mi chociaż Admirał, który swobodnie szybował nade mną, patrolując teren. Jeszcze nie wiedziałem w co się pakuję, ale wiedziałem że nie mogę odpuścić. Nie mogłem zostawić Jana.