Las druidów -fragment rozdziału ósmego-
Ethene thane , theine an eni
Inthrere e'slet'a, inthre a'le
Enathos enthere ein, an forten conn ihr saun bleit,
an unforte ir kam am ksal.
Resztę melodii rudy krasnolud wyłącznie zanucił. Śpiewał tak lekko i melodyjnie, tak odmiennie, gdyż mowa krasnoludów jest bardo twarda i trudna w wymowie przez zwykłego człowieka.
Zakończył i dopiero wtedy ujrzał opartego o framugę drzwi gościa. Letho przywitał się i szybkim ruchem rzucił worek z pieniędzmi na stół.
-Pięknie śpiewasz.- Powiedział.- Szkoda, że nie rozumiem przesłania. Skąd znasz tą pieśń?
-Moja mama śpiewała mi ją jako kołysankę, aż utkwiła mi we łbie.- Krasnolud zaśmiał się głośno.- Opowiada o dwóch braciach:
„Choć braćmi byli, rozłączyli się na wieki.
Ciemność spowiła jednego, a żal drugiego.
Gdy złączą się ostatni raz
I na zawsze połączy ich słońca blask.
Nie będzie już odwrotu od przeznaczenia.”
-No, ale dosyć już tych bzdet, porozmawiajmy o interesach. Kto jeszcze idzie?- rzekł zdecydowanym tonem krasnolud.
-Mam kilku kandydatów, miałem właśnie iść do jednego i poprosić o pomoc.
-Można chociaż usłyszeć, kim oni są? Lubię wiedzieć z kim mam do czynienia.
-Jeden z nich to półelf, Meso, świetny złodziej, ścigany przez władców Smoczych Krain. Chodzą pogłoski, że ukradł koronę jednemu z nich. Następnym kandydatem jest Federico, mój stary przyjaciel, lecz nie wiem gdzie się znajduje i chyba mamy małe szanse w odnalezieniu go. Dlatego mam i trzeciego kandydata: Ray, zmiennik, również znajomy, który niedawno odpisał na mój list i przybędzie w omówione miejsce pod Oldtown.
-Dobrze więc. Idź i zrób co do ciebie należy, a ja, jeśli pozwolisz, jeszcze sobie ponucę.
Letho pożegnał się skinieniem głowy i wyszedł z pomieszczenia,a jeszcze przez chwile słyszał przepiękną historię o dwóch braciach w wykonaniu Zaxa.
I gdy złączą się ostatni raz i na zawsze połączy ich słońca blask. Nie będzie już odwrotu do przeszłości- zacytował w myślach odchodząc.
Niech przeto ten, komu się zdaje, że stoi, baczy, aby nie upadł.
1 List do Koryntian 10,12
Komentarze (3)
W pierwszym wersie jest niepotrzebna spacja przed przecinkiem.
"Śpiewał tak lekko i melodyjnie, tak odmiennie, gdyż mowa krasnoludów jest bardo twarda" - nie wiem, czy tylko ja tak to odbieram, ale jakoś nie pasuje mi stwierdzenie, że śpiewał "melodyjnie", a zaraz po tym określenie mowy jako "twardej" - mało to dla mnie współgra jedno z drugim ;)
"śpiewasz.- Powiedział" - bez kropki, spacja przed myślnikiem, no i "powiedział" małą literą, bo to czynność "gębowa", także jest to traktowane jako dalszy ciąg jednego zdania (ale tak jak wyżej napisałam, możesz sobie po prostu zerknąć w to, jak pisać dialogi, gdybyś chciał i tam to też jest rozpisane)
"Nie będzie już odwrotu od przeznaczenia.” - w języku polskim kropkę stawia się po cudzysłowie, nie przed
"Lubię wiedzieć(,) z kim"
"nie wiem(,) gdzie się znajduje"
"małe szanse w odnalezieniu go" - dałabym "małe szanse na odnalezienie go" - w tym kontekście szanse są raczej "na coś" niż "w czymś"
"przybędzie w omówione miejsce" - zamiast "omówione" dałabym "umówione", domyślam się bowiem, że raczej umawiali się na spotkanie w jakimś konkretnym miejscu niż to miejsce omawiali, choć mogę się mylić :D
"Idź i zrób(,) co do ciebie należy"
"wyszedł z pomieszczenia,a jeszcze przez chwile słyszał przepiękną historię" - spacja przed "a" i "chwilę"
"Nie będzie już odwrotu do przeszłości" - niedokładnie zacytowałeś tu wcześniejszą pieśń, nie wiem, czy było to celowe, więc powinno być albo "nie będzie już odwrotu od przeznaczenia" jak było wcześniej, albo "nie będzie już powrotu do przeszłości" - bo odwrót do przeszłości nie brzmi zbyt sensownie i poprawnie :)
To tyle z mojego "czepiania się", treści bym tu za bardzo nie oceniała, ponieważ to raczej krótki fragment, na podstawie którego nie można za wiele wnioskować o historii i bohaterach, także oceny żadnej nie zostawię, tylko to, co powyżej naprodukowałam, mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania