LBnR 48 - "Rozumieć"
Nie znałam siebie i nie wiedziałam ile jeszcze przed sobą kryje
Chciałam przed sobą uciec
i uciekłam
Siadłam na środku piaszczystej drogi
i patrzyłam w rozgwieżdżone niebo
Widziałam pełno gwiazd
lecz jedna świeciła jaśniej
Może to byłeś ty
może czuwałeś
nade mną
Nie znałam cię zbyt długo
los dał nam za mało czasu
ale wiedz
że byłeś moim największym sukcesem w życiu
Tak nagle cię zabrakło
i nie wiem gdzie zniknąłeś
ta gwiazda to na pewno ty
za życia też świeciłeś jasno
Gdy chciałam wyruszyć z tobą w podróż
mówiłeś że nie mogę
bo nie znając siebie nie zapamiętam świata
Wtedy nie rozumiałam
dziś już chyba zrozumiałam
Komentarze (17)
mówiłeś że mnie mogę
bo nie znając siebie nie zapamiętam świata"
Ładny, subtelny w formie, wiersz. Super :)
Pozdrawiam cieplutko
Nie podoba mi się tylko: że byłeś moim największym sukcesem w życiu - widziałbym bardziej, że był szczęściem.
Całość jednak bardzo klimatyczna, nastrojowa!
Pozdrawiam!
Zostanę jednak przy swojej wersji :P
No i dziekuje bardzo
Tęsknota wydziera z tego wiersza. Bardzo subtelny, choć ciutkę przegadany (w moim odczuciu) wiersz.
Bardzo sentymentalny i delikatny. Pozdrawiam
Druga, dwuwersowa zwrotka jest śliczna w swojej wymowie...
i dalej już lecisz z pięknymi, przesyconymi delikatnością opisami uczuć, które brzmią trochę jak opowieść.
Końcówka z powtórzonym "nie rozumiałam" — "zrozumiałam" brzmi klarownie i stanowi ładne zakończenie, choć przy pierwszym podejściu "czytelniczym" przystopowała mnie na moment.
Mimo wszystko mam nadzieję, że "na przyszłość" nadal będziesz pisać po swojemu, niekoniecznie sugerując się moimi subiektywnymi odczuciami ;)) Pozdrawiam :)
Moze i masz racje bez tych powtórzeń brzmi dobrze jednak zostanę przy swojej wersji :)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania