LEGENDA

LEGENDA

Od wieków stał tam, nieruchomy i milczący. Pielgrzym, dumny rycerz, który został ukarany przez Boga za swoją pychę. Twierdził, że dzwony na górze grają na jego cześć, a nie na chwałę Stwórcy. Za to obraził Niebo i został zamieniony w kamień. Ale nie był to koniec jego kary. Każdego roku miał się przesuwać o ziarnko piasku bliżej szczytu góry, gdzie znajdowało się sanktuarium Świętego Krzyża. A kiedy dotrze tam, nastąpi koniec świata.

Tak głosiła legenda, którą opowiadano sobie od pokoleń. Ludzie przychodzili oglądać pielgrzyma, dotykać go, modlić się przy nim lub prosić o łaski. Niektórzy twierdzili, że widzieli jak się porusza, inni, że słyszeli jego westchnienia lub szepty. Ale nikt nie wiedział, co naprawdę czuje i myśli ten kamienny człowiek.

A on czuł i myślał wiele. Nie był martwy ani nieświadomy. Był uwięziony w swoim ciele, bez możliwości porozumienia się ze światem. Przeżywał wszystko na nowo: swoje życie, swoje czyny, swoje błędy. Przez wiele lat żałował i błagał o przebaczenie. Ale nie otrzymał żadnej odpowiedzi ani znaku łaski. Z czasem zaczął tracić nadzieję i wiarę. Został sam ze swoim cierpieniem i gniewem.

Wtedy zaczął zauważać zmiany wokół siebie. Świat się zmieniał, a on był świadkiem tego wszystkiego. Widział jak ludzie budowali nowe domy, drogi, maszyny. Jak przyjeżdżali z dalekich krajów i mówili w obcych językach. Jak ubierali się inaczej i zachowywali się inaczej. Jak zapominali o tradycji i wierze. Jak niszczyli przyrodę i siebie nawzajem.

Zaczął się bać tego nowego świata, który nie rozumiał i który go odrzucał. Zaczął nienawidzić ludzi, którzy go lekceważyli lub wyśmiewali. Zaczął pragnąć zemsty i sprawiedliwości. Zaczął wierzyć w swoją legendę i swoją rolę w niej.

Zaczął się przesuwać szybciej.

Nikt tego nie zauważył ani nie uwierzyłby, gdyby mu powiedziano. Ale on wiedział, że zbliża się do celu. Do szczytu góry i do końca świata.

I cieszył się z tego.

KONIEC