Poprzednie części: Świat oczami nastolatka #1 postrzeganie ludzi
Świat oczyma smutku
Wędruje samotnie w dół
Krzycząc sobą wielki ból
Tworząc kolejną bliznę.
Powoli cichną ostatnie głosy
Gasząc swoje małe płomienie
Zabierają ze sobą piękną tęczę.
Milkną świata kolory
Oddając swą złotą koronę
W dłonie przeklętego cienia.
Uderza po raz ostatni
Zatrzymując potok krwi
Palący obraz namalowany jutrem.
Następne części: Świat pod powiekami
Komentarze (17)
Napisz komentarz
Zaloguj się, aby mieć możliwość komentowania