TW 2.0 # 10 – Popierdółka cz. 1

Fryzjer zakochany w piosenkarce

Krater na Plutonie

Milicjant zaklęty w szkło

Ból Wstyd

1.

Nieśpieszne poranki przy kawie to coś, co kocham. Uwielbiam, kiedy ożywczy aromat roznosi się po kuchni i drażni moje zmysły, wabi, obiecując udany dzień. Biorę niewielkie łyki i przeglądam gazetki reklamowe z kosmetykami do włosów. Czeka nowe zamówienie do salonu. Szampony się kończą i odżywki do farbowanych. Nowe grzebienie też by się przydały…

– A ty co, tak patrzysz? Wiem doskonale, że nie pochwalasz mojej pasji, ale teraz to już sobie możesz pajacu jeden pajacowaty pokpić gdzie indziej. Ty buraku ty. Ty, ty… Niechluju ty. Zawsze łaziłeś taki obdarty, nieogolony, że niby kurka twardziel, a jak pajączka w łazience żeś zobaczył, to żeś zmykał jak spłoszona uszczypnięciem w tyłeczek panienka niewydymka. Ty, ty… Ach dobra, muszę iść do mojej pracy dla zniewieściałych, szkoda słów na ciebie niedorobie jeden niedorobiony. Baj.

Trzaskam drzwiami, aby dać upust emocjom. Na całe szczęście już jestem poza domem.

Uwielbiam swoją drogę do salonu. Po pierwsze chodnik jest równy, równiusieńki. Nie muszę patrzeć pod nogi. Wiem, że się nie potknę. I te drzewa. Idealnie przystrzyżone wyglądają jak świeże brokuły. Rozkoszny smak brokuł zawsze mi się kojarzy. I te kwiaty, co każdej wiosny przypominają mi o poprzedniej i dają świadomość nadejścia kolejnej. Zawsze głęboko oddycham przy tulipanach. O, i pani Władzia jak zawsze z laseczką i z małym kudłaczem na smyczce.

– Witam pana, panie Czarku. Do pracy tak panu śpieszno? – mówi lekko skrzeczącym głosem, który umila mi każdy poniedziałkowy poranek. W sumie to dziwne, że tylko w poniedziałki… Być może jej piesiu siusia raz w tygodniu?

– Witam, witam panią najpiękniejszą, śpieszno, nieśpieszno rączki całuję i zapraszam do siebie na podcięcie końcówek. Teraz dla stałych klientów odżywka odbudowująca gratis.

– Pan, panie Czarku zawsze kobiety czaruje. Zajrzę w przyszłym tygodniu. Życzę miłego dnia – odpowiada i uśmiecha się na pożegnanie, ukazując pięknie wykonane zęby.

Och jak miło, że zajrzy. Ma takie miękkie włosy, miękkie jak pluszowy dywan z Ikei. Jaki miły dzień przede mną. Dobrze, że ta zakała została w domu. Chlejus jeden popierniczony. Kurka no, jak on mnie irytuje. Z irytacji ręce mi drżą i niefachowo wyglądam z podskakującymi nożyczkami w dłoni. Muszę się odstresować przed pracą, bo ten farfocel niestrzyżony jeden znów popsuł mi nastrój. Skoczę może do Joasi na szybkie mani.

– Witaj kochana, masz chwilkę? – pytam, wsuwając głowę przez drzwi.

– A co potrzeba drogi Czarku?

– Małe mani mani.

– To się nie uda, mam klientkę za dwadzieścia minut. No, ale siadaj, rozmasuję ci ramiona, a ty nawijaj, co tam się podziało.

– Troszkę stresiku tylko. Nic poważnego, Joasiu. Masuj, proszę… tak… tak bardzo miło. Wpadnij potem na masaż głowy, jeśli masz ochotkę.

– Dzięki Czaruś, ale mam dziś dzień zajęty do samego wieczora, a później randka – mówi tajemniczo, wprawiając mnie w osłupienie.

– Randka?! I ty teraz dopiero mi mówisz? Opowiadaj co, kto i jak cię uszczęśliwia.

– Oj Czaruś, Czaruś. To tylko spotkanie z portalu internetowego. Pewnie rozczarujemy się sobą i tyle z tego będzie.

– Jak można się rozczarować kimś takim jak ty. Na pewno będzie bajecznie! Potem musisz mi wszystko opowiedzieć. A teraz muszę już lecieć, bo strzyżonko za dziesięć minutek. Dzięki kochanieńka za tę chwilę wytchnienia.

– Do usług Czaruś.

Po masażu i plotkach czuję się lepiej, mogę już spokojnie przystąpić do pierwszego strzyżenia. Pomacham jeszcze do Joasi. Fajnie, że pracujemy po sąsiedzku, można czasem coś na migi przez witryny pokazać. Mam nadzieję, że randka się uda. Zasługuje na to. Taka milutka osoba.

Dzwoneczek przy drzwiach sygnalizuje nadejście pierwszej klientki.

– Pani Bożenko, jak miło, że przyszła pani na czas. Włączę tylko telewizorek, żeby jakaś muzyczka nam grała i bierzemy się za pani fryzurkę.

Bardzo lubię tę Bożenkę, ona taka fajna, skromna kobitka. Męża bidulka pochowała w tym roku, a samotność odznaczyła się siwizną na skroniach.

– Dziękuję panie Czarku. Tniemy jak zwykle.

– Żadnych szaleństw? Przecież wiosna już wśród nas. Najwyższy czas na zmiany. Może chociaż jakiś kolorek zrobimy.

– Panie Czarku, pan wie, że ja z tych starych i upartych, co wszelkie reformy obchodzą dookoła. Proszę jak zwykle.

Już więcej nie namawiam, bo wiem, że uparta, a miałbym kilka pomysłów na tę jej czuprynkę.

– A któż to śpiewa? Cóż za głos! – Odwracam się i spoglądam na telewizor. Moim oczom ukazuje się piękna dziewczyna, która spokojnie stoi na scenie w skromnym stroju i śpiewa niczym słowik o utraconej miłości.

– Nie znam jej panie Czarku, to pewnie jakaś nowa gwiazdka.

– Nowa gwiazdka… – mówię do siebie. Muszę ją poznać. Co zrobić, by wzbić się do niej, by tulipany pokazać, by światem się podzielić… Co zrobić? Miłość zaczyna mnie wypełniać, jakby ktoś tamę w sercu wysadził.

– Halo! Panie Czarku, moje włosy schną. Może później pan popatrzy na telewizor. – Z zamyślenia wyrywa mnie zniecierpliwiony głos pani Bożenki.

– Najmocniej panią przepraszam. Urzekł mnie głos tej dziewczyny. Ach, gdyby taką żonę mieć! Na rękach bym ją nosił, kwiaty kupował, plótł warkocze. Widziała pani, jakie ona miała włosy!

– Panie Czarku, co pan? Proszę wybaczyć starszej pani niestosowność, ale myślałam, że pan jest gejem – mówiąc to, chichocze jak nastolatka, a na jej twarzy wykwita rumieniec.

– Ach, pani Bożenko, ja tylko estetą z natury! Piękno ukochałem, dlatego dla kobiet tu jestem! Dla was, aby czcić waszą urodę!

Gej. Co wszyscy mają z tym gejem. Kurka, no przecież jest dwudziesty pierwszy wiek. Facet też musi dbać o siebie… A jak zadbany i wrażliwy to zaraz gej. Nawet jeśli, to moja sprawa.

– To mnie pan zaskoczył. A wie pan, że tak z innej beczki sobie pozwolę, jestem taka dumna – mówiąc to, aż przyklaskuje w dłonie pod fartuchem i podrzuca włosy w powietrze. Kicham, ale ona nie zwraca na to uwagi i nadal gestykuluje. – Mój syn, co też jest strasznym samotnikiem, dziś na randkę się wybiera. Podekscytowany chodzi od rana. Ponoć jakaś piękna dziewczyna z klasą. On taki mądry i przystojny… Zasługuje na kogoś wyjątkowego. Oby tylko na wykształconą z manierami trafił. Mówi, że dziewczyna z klasą, ale cóż to znaczy? Czy gotować potrafi? O mężczyznę zadbać, skarpety zacerować? W dzisiejszych czasach…

– Nic tylko szczęścia życzyć i cieszyć się, pani Bożenko – przerywam jej, bo mimo całej sympatii, jaką wzbudza, nie mogę tego słuchać. Raz widziałem tego jej synalka. Napakowany mięśniami po uszy, a wysławia się, jakby w życiu tylko reklamy telewizyjne oglądał. O zgolonej głowie nie wspominając.

– Pan się nie boi, panie Czarku, pan ma serce na dłoni i do pana serca Amor zapuka.

– Nazbyt pani łaskawa. Mnie to raczej samotność pisana, ale w jakim doborowym towarzystwie! W salonie obsługuję przecież same piękności! – odpowiadam, ale moje myśli są znów przy tej piosenkarce. Matko… Jaka ona piękna i ten głos… Długo nie będę mógł o niej zapomnieć. Może jutro znów puszczą tę piosenkę? Może zdążę przeczytać napis z jej imieniem…

Ach, przecież to głupie, na pewno mi przejdzie do jutra.

*

Koniec dnia. Bardzo udanego dnia. O! Widzę, że Joasia już zamyka. Pewnie śpieszy na randkę. Oby wszystko poszło jak po maśle, taka fajna dziewczyna. Ładna i mądra. Macham jej przez szybę i pokazuję kciuk w górę, żeby wiedziała, że jestem z nią. W końcu przyjaźnimy się tyle lat. Pamiętam, jak zakładała swój salon kosmetyczny. Na środku dużego lokalu stał tylko mały stoliczek i lampa do mani. Teraz ma trzy pracownice, masaże i kuracje upiększające na twarz. Może kiedyś się skusi na moją propozycję i połączymy siły. Wierzę, że moglibyśmy dużo osiągnąć we dwójkę.

No nic… Czas wyjść i pozwolić zadzwonić dzwoneczkowi przy drzwiach dziś po raz ostatni.

cdn...