W środku gangu - część 1

Opowieść o kilku kryminalistach, liczących na szybkie wzbogacenie się, poprzez brudne interesy. To właśnie one zdecydują, czy grupa młodych chłopaków trafi do grobu, czy do kryminału.

Szedł szarym chodnikiem, w głowie nucąc refren piosenki "Fuck Tha Police", autorstwa zespołu NWA. Skręcił przy wąskiej uliczce, między salonem fryzjerskim, a burgerownią. Miała ona około sześćdziesiąt metrów. Musiał przymrużać oczy, ponieważ słońce świeciło prosto w nie, mimo niebieskiej czapki z prostym daszkiem, założonej na głowie. Zdjął luźną rozpinaną na guziki bluzę w tym samym kolorze i zaczął nieść ją w rękach. Najchętniej ściągnął by także białą koszulkę bez nadruku, ale wtedy pewnie skończyłby w rowie, pobity przez policjantów. W głębi duszy dziękował sobie, że zamiast czarnych jeansów wybrał szare szorty, inaczej wróciłby do domu spocony jak biegacz po maratonie, chociaż już teraz krople potu spływały po jego ciemnej skórze. To tutaj. Przy dwóch pojemnikach na śmieci stał ubrany na czarno Afroamerykanin. Dwudziestojednolatek podszedł do niego, przybijając na przywitanie piątkę.

- Hej, Duck. - przywitał się, patrząc na dosłownie czarnego kolegę.

- Siema, Lil. - przywitał się czekający na niego dwudziestoczterolatek.

- Masz coś dla mnie? - spytał, ściskając w głębokich kieszeniach banknoty.

- Ta. Tu masz najlepszy towar, sprowadzany od dwójki braci z Jamajki. - starszy z mężczyzn wręczył mu papierową torebkę, z pobliskiej burgerowni. Jego klient, Lil, zajrzał do niej. Duży foliowy worek z ciemnozielonym suszem. Na myśl o zapaleniu skręta, jego ślina zrobiła się gorąca.

- Ile tego jest? - zapytał szczęśliwy, zaciskając torbę.

- Osiem gramów. To jest sto sześćdziesiąt dolców.

- Stary, zrób jakąś przecenę...

- Nie ma kasy, nie ma towaru. - odmówił diler.

- Cholera. Masz. - dał mu do dłoni kilka zielonych banknotów.

- Jak będziesz coś chciał, to wiesz co robić.

Oboje niemal w tym samym czasie obrócili się na piętach. Postawili krok do przodu, gdy stało się coś, o czym nawet nie pomyśleli, odbywając kolejną transakcję. Z wyjścia alejki, od strony Lila wjechał czteroosobowy radiowóz na sygnale. Nie było wątpliwości, ktoś sypnął. Musieli działać szybko. Diler Duck miał to szczęście, że Lil wiedział jak się zachować.

- D! - wykrzyknął pierwszą literę imienia handlarza, rzucając mu papierową torbę. Skoro pojazd przyjechał od jego strony, nie zdążył by uciec. Handlarz złapał torbę, rzucając się do biegu. Brał udział w kilku zawodach sportowych, co pozwoliło mu zniknąc po kilku sekundach za rogiem. On nie miał tyle szczęścia.

- LAPD! - wydarł się funkcjonariusz policji rady białej.

Lil stanął w miejscu, około trzy metry od maski pojazdu. Rozstawił szeroko nogi i położył na wytatuowanym karku splecione dłonie. Uklęknął na brudnym betonie, czekając tylko na skucie w zimne kajdanki.

Mały pokój, stolik, dwa krzesła, prawie zerowe oświetlenie. Skąd on to znał... Policjanci zgodzili się rozkuć go, dając mu swobodę w nadgarskach. Kątem oka obserwował kamerę, skierowaną prosto na niego. Metalowymi, białymi drzwiami do pomieszczenia wszedł funkcjonariusz. Ten sam, który nakładał mu kajdanki i wrzucał do radiowozu. Usiadł naprzeciw zatrzymanego Afroamerykanina. Ten spojrzał na siwego okularnika z pogardą.

- Wayne Declasse. Dwadzieścia jeden lat. - wyczytał z akt chłopaka policjant - Od dawna mieszkasz w South Central? - spojrzał na niego, mimo że doskonale znał odpowiedź.

- Od urodzenia. To mój dom. - odparł Lil, spodziewając się co będzie dalej.

- Notowany za posiadanie narkotyków, rozboje i bójki. Możesz mi powiedzieć, co robiłeś w miejscu, w którym cię złapaliśmy?

- Wracałem do domu, z boiska. Zawsze tamtędy wracam. Jakiś koleś proponował mi dragi, ale ja odmówiłem. Sami widzieliście, że nic przy sobie nie mam. - kłamał czarnoskóry.

- Yhm. Jak on się nazywa?

- Kto?

- Diler narkotyków, u którego kupowałeś prochy.

- Nic nie kupowałem. Jak mówiłem, wracałem z burgerowni. Pierwszy raz widziałem go na oczy.

- Kłam dalej, przedłużymy ci wyrok. Tym razem nie wywiniesz się tak łatwo. Posiedzisz czterdzieści osiem godzin bez pożywienia na dołku, to może zaczniesz mówić.

Funkcjonariusz wstał, chwycił go z całej siły za ramię, chcąc zadać mu jak największy ból i wyprowadził z pokoju. Obydwaj wiedzieli, co czeka młodego mężczyznę...