Wor w zakonie - rozdział I

Nowosybirsk, 1992

Jurij ze wściekłością w oczach uderzył Grigorego szklaną butelką po szkockiej. Gruzin z zakrwawioną głową upadł na podłogę.

- Tak skończy każdy pieprzony bankier, który nie zapłaci haraczu Sołncewskiej Braci! - wrzasnął Jurij.

Pozostali gangsterzy zgodnie krzyknęli i zaczęli pluć na zwłoki Grigorego. Po chwili dołączył do nich porucznik Aleksy Dordin z GRU.

- Czołem, tawariszu Woronski!

- Czołem, tawariszu poruczniku! Proszę zobaczyć!

- Hehe! Wiedziałem, że coś z ciebie będzie, Jurij! Zawsze to powtarzałem w szkole oficerskiej!

- Pamięta pan Czechosłowację?

- No pewnie, choć byliśmy wtedy jeszcze gówniarzami. Chodź, Jurij, powspominajmy stare dobre czasy przy kielonku.

Porucznik Dordin wyjął zza płacza wódkę. Prostytutka Jurija Woronskiego ponalewała wszystkim alkohol do kieliszków. Wypili kolejkę i nagle twarz Dordina zrobiła się czerwona, a potem purpurowa.

- Wszystko haraszo, poruczniku? - spytał jeden z towarzyszy Jurija.

- Da, to pewnie przez te upały...

Nagle porucznik runął ma ziemię. Jeden z mafiosów podbiegł sprawdzić puls. Dordin był marwy.

- Blyat! - krzyknął Woronski. - To te sukinsyny z konkurencji! FSB! Jewgienił, szykuj kałasznikowy i granaty. Pora wyrównać parę porachunków.

Ciąg dalszy nastąpi